Ο μετρ του ισπανικού κινηματογράφου Pedro Almodóvar επιστρέφει με το The Next Room, ένα συγκλονιστικό δράμα με πρωταγωνίστριες δύο σπουδαίες ηθοποιούς, την Julianne Moore και την Tilda Swinton. Ο σκηνοθέτης, γνωστός για τα πλούσια σε συναισθήματα έργα του, όπως το Όλα για τη μητέρα μου και το La Mauvaise éducation, διασκευάζει αυτή τη φορά το μυθιστόρημα Τι περνάς της Sigrid Nunez. Η ταινία πρόκειται να εξερευνήσει την πολύπλοκη σχέση μεταξύ δύο γυναικών που είναι φίλες εδώ και πολλά χρόνια και οι οποίες επανενώνονται μετά από χρόνια χωρισμού. Με ένα εντυπωσιακό καστ που περιλαμβάνει επίσης τους John Turturro και Alessandro Nivola, το The Next Room υπόσχεται να αποτελέσει έναν έντονο προβληματισμό για τις ανθρώπινες σχέσεις, διατηρώντας παράλληλα το μοναδικό οπτικό άγγιγμα του Almodóvar.
Η ταινία La Chambre d'à Côté θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 8 Ιανουαρίου 2025.
Περίληψη : Η Ίνγκριντ και η Μάρθα, φίλες από παλιά, ξεκίνησαν την καριέρα τους δουλεύοντας για το ίδιο περιοδικό. Όταν η Ίνγκριντ γίνεται συγγραφέας μπεστ σέλερ και η Μάρθα πολεμική ρεπόρτερ, οι δρόμοι τους αποκλίνουν. Αλλά χρόνια αργότερα, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται ξανά κάτω από ανησυχητικές συνθήκες...
Η τελευταία ταινία του Pedro Almodóvar, Το δωμάτιο τηςδιπλανής πόρτας, σηματοδοτεί ένα φιλόδοξο βήμα στην καριέρα του Ισπανού σκηνοθέτη. Βραβευμένο με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας 2024, το δράμα αυτό εξερευνά οικουμενικά θέματα όπως η φιλία, η ασθένεια και το δικαίωμα να πεθάνεις με αξιοπρέπεια. Με πρωταγωνίστριες δύο κινηματογραφικά είδωλα, την Tilda Swinton και την Julianne Moore, η ταινία κινείται στο οικείο πνεύμα του Almodóvar, με μια θεατρική πινελιά που συζητιέται πολύ. Ενώ η ταινία έχει επαινεθεί για τις ερμηνείες της και την προσεγμένη αισθητική της, ορισμένες από τις αφηγηματικές και τυπικές επιλογές της άφησαν κάποιους θεατές να επιθυμούν περισσότερα.
Η Μάρθα(Τίλντα Σουίντον), μια πολεμική ρεπόρτερ που πάσχει από καρκίνο στο τελικό στάδιο, ξανασυναντιέται με την επί χρόνια φίλη της Ίνγκριντ(Τζουλιάν Μουρ), μια συγγραφέα που ειδικεύεται στην αυτοβιογραφία. Η Ingrid είναι μια γυναίκα που καταδιώκεται από τον ενστικτώδη φόβο της για τον θάνατο, τον οποίο εξερευνά στο τελευταίο της βιβλίο. Παραδόξως, είναι η Ingrid, τόσο απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει το τέλος της ζωής, που δέχεται να συνοδεύσει τη Μάρθα στις τελευταίες της στιγμές. Αυτή η δυναμική, που χαρακτηρίζεται από ανησυχία, απροθυμία αλλά πάνω απ' όλα βαθιά αγάπη, αποτελεί τη συναισθηματική καρδιά της ταινίας.
Από οπτικής άποψης, ο Pedro Almodóvar παραδίδει ένα έργο μεγάλου πλούτου. Το διαμέρισμα της Μάρθας, λουσμένο στο φως, είναι διακοσμημένο με πολύχρωμους καμβάδες που θυμίζουν έργα σύγχρονων δασκάλων. Αυτές οι ζωντανές πινελιές έρχονται σε αντίθεση με το διαμέρισμα της Ingrid, το οποίο είναι διακοσμημένο με έπιπλα αντίκες που βρέθηκαν σε υπαίθριες αγορές, αποδεικνύοντας το γούστο της για αντικείμενα που αφηγούνται ιστορίες. Τέλος, η κορύφωση της ταινίας λαμβάνει χώρα σε ένα υπέροχο σπίτι απομονωμένο στη μέση της φύσης, όπου η Μάρθα επιλέγει να βάλει τέλος στη ζωή της. Το σπίτι, με την τεράστια βεράντα και τις ξαπλώστρες του που βλέπουν σε ένα καταπραϋντικό δάσος, γίνεται ένας τόπος ηρεμίας και ενδοσκόπησης, που ενισχύεται από τη σχολαστική καλλιτεχνική διεύθυνση .
ΗTilda Swinton και η Julianne Moore παρέχουν τεχνικά άψογες ερμηνείες , αλλά η υποκριτική τους μερικές φορές μοιάζει πολύ απόμακρη. Ενώ οι χαρακτήρες τους περνούν από σπαρακτικές καταστάσεις, μια κάποια συναισθηματική ψυχρότητα εμποδίζει τον θεατή να νιώσει πλήρως τον πόνο τους. Οι διάλογοι είναι συχνά υπερβολικοί και οι ηθοποιοί μιλούν απευθείας στην κάμερα, σπάζοντας τον τέταρτο τοίχο σε μια διαδικασία που αποσταθεροποιεί περισσότερο απ' ό,τι αγγίζει.
Αυτή η επεξηγηματική αφήγηση αποδυναμώνει τον συναισθηματικό αντίκτυπο. Οι χαρακτήρες ανακαλούν το κοινό τους παρελθόν αφηγούμενοι γεγονότα που έχουν βιώσει μαζί, γεγονός που δίνει την εντύπωση ότι μιλούν περισσότερο στο κοινό παρά στον εαυτό τους. Η επιλογή αυτή, αν και δικαιολογημένη από θεατρική άποψη, εμποδίζει την εμβύθιση και περιορίζει την ενσυναίσθηση που νιώθουν για τα διλήμματά τους.
Ισχυρές ατάκες όπως "Οι άνθρωποι που πεθαίνουν πρέπει να έχουν το δικαίωμα να πεθαίνουν με αξιοπρέπεια" και "Ο κόσμος είναι παράλογος και απάνθρωπος" ακούγονται περισσότερο σαν θεατρικές δηλώσεις παρά σαν στιγμές αυθεντικού διαλόγου. Αυτή η προσέγγιση, αν και τολμηρή, συμβάλλει στην εντύπωση ότι η σκηνοθεσία είναι λίγο υπερβολικά διανοουμενίστικη.
Το θέμα της ευθανασίας και του δικαιώματος να πεθάνεις με αξιοπρέπεια παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ. Ο Pedro Almodóvar αντιμετωπίζει το θέμα αυτό με ειλικρίνεια, αλλά μερικές φορές υιοθετεί ένα νοσταλγικό πρίσμα που έρχεται σε σύγκρουση με την καυτή επικαιρότητα της συζήτησης. Ορισμένες σκηνές, όπως εκείνη στην οποία η Μάρθα διηγείται ότι απέκτησε μια κάψουλα ευθανασίας στο σκοτεινό διαδίκτυο από έναν μαθηματικό, αγγίζουν τα όρια του παραλόγου και αποδυναμώνουν την αξιοπιστία της πλοκής. Αυτές οι λεπτομέρειες αμαυρώνουν μια ιστορία που θα άξιζε μια πιο προσγειωμένη προσέγγιση.
Αυτή η ταινία θα αρέσει κυρίως στους λάτρεις του κινηματογράφου δημιουργών, που είναι ευαίσθητοι σε υπαρξιακά θέματα και σε προσωπικούς προβληματισμούς για τη φιλία και το θάνατο. Οι θεατές που εκτιμούν τα εσωστρεφή έργα, όπου η συγκίνηση γεννιέται από τις σιωπές και τις ματιές, θα βρουν επίσης κάτι που θα τους αρέσει. Όσοι αρέσκονται στο έργο του Pedro Almodóvar, με την άψογη καλλιτεχνική διεύθυνση και τους σμιλεμένους διαλόγους, θα παρασυρθούν από αυτή τη βουτιά στην οικειότητα δύο γυναικών που έρχονται αντιμέτωπες με το αναπόφευκτο. Ωστόσο, οι θεατές που αναζητούν μια ρευστή αφήγηση ή ακατέργαστα συναισθήματα μπορεί να απωθηθούν από τη θεατρική, αποστασιοποιημένη όψη της ταινίας.
Συνολικά, το The Room Next Door είναι μια διχαστική ταινία. Ενώ ο Pedro Almodóvar αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη μαεστρία του στους οπτικούς κώδικες και την ικανότητά του να αντιμετωπίζει οικουμενικά θέματα, η ταινία πάσχει από υπερβολική θεατρικότητα και διαλόγους που ακούγονται κούφιοι. Παρά τις αξιέπαινες προθέσεις και τους καταξιωμένους ηθοποιούς, το συναίσθημα δυσκολεύεται να λάμψει, αφήνοντας τον θεατή να θαυμάζει αλλά να απομακρύνεται.
Το La Chambre d'à côté θα προσελκύσει τους λάτρεις του εσωστρεφούς κινηματογράφου, με τον προβληματισμό του για ηθικά ζητήματα και τη σχολαστική αισθητική του. Ωστόσο, η υπερβολικά άκαμπτη σκηνοθεσία και η αφηγηματική αδεξιότητα κινδυνεύουν να αποξενώσουν μέρος του κοινού της.
Κινηματογραφικές κυκλοφορίες Ιανουαρίου 2025: Ταινίες και ώρες λειτουργίας κοντά σας
Ενημερωθείτε για όλες τις ταινίες που προβάλλονται στους κινηματογράφους τον Ιανουάριο του 2025, με ώρες προβολής κοντά σας. Μην χάσετε ούτε μία κινηματογραφική προβολή! [Διαβάστε περισσότερα]
Το δράμα είναι ένα δημοφιλές είδος στους λάτρεις του κινηματογράφου και υπάρχουν πολλές ταινίες που το αντιπροσωπεύουν στους κινηματογράφους. Αν δεν είστε σίγουροι τι να επιλέξετε για την κινηματογραφική σας βραδιά, σας προτείνουμε μερικούς τίτλους. Ακολουθήστε τον οδηγό! [Διαβάστε περισσότερα]
Δεν ξέρετε ποια ταινία να δείτε σήμερα; Δεν πειράζει, καθώς η κινηματογραφική σκηνή συνεχίζει να αναπτύσσεται και έχουμε πολλές ταινίες για να ανακαλύψετε κοντά σας. [Διαβάστε περισσότερα]
Κινηματογραφικές κυκλοφορίες Ιανουαρίου 2025: Ταινίες και ώρες λειτουργίας κοντά σας
Κινηματογράφος: δράματα και θρίλερ που προβάλλονται σήμερα στους κινηματογράφους και θα προβληθούν σύντομα
Κινηματογράφος: ποια ταινία πρέπει να δείτε σήμερα Παρασκευή 13 Δεκέμβριος 2024;
