Calogero'nun 9 Mart 2024 tarihinde Paris La Défense Arena'da verdiği konserin akşamı, eşsiz bir müzik ve duygu anı olarak hatırlanacak. Saat 20.30'da, Marie Poulain'in kısa bir destek gösterisinin ardından Calogero şaşırtıcı bir şekilde sahneye çıktı ve hala yanan sahne ışıkları altında sakin bir şekilde piyanosunun başına geçti.'Dénouement heureux' ve ardından 'Si seulement je pouvais lui manquer' parçalarını piyanosunun başında tek başına seslendiren Calogero, ilk başta şaşkınlık yaşayan seyircilerin dikkatini çekti.
Bu alışılmadık açılış yerini sürprizlerle dolu olduğu kadar duygu yüklü bir gösteriye bıraktı. Işıklar söner sönmez Calogero müzisyenlerine katılarak"A.M.O.U.R. "a başladı ve yenilikçi bir ışık şovuyla noktalanan nefes kesici bir gösterinin başlangıcını işaret etti. İzleyiciler gösteriden önce bir uygulama indirmeye davet edildi ve Bluetooth bağlantısı aracılığıyla bağlanan her telefon gösteriyle eş zamanlı olarak aydınlandı. Böylece seyirciler konseri telefon ekranları aracılığıyla deneyimlemek yerine, kendilerini tamamen o ana kaptırarak gecenin görsel büyüsüne katkıda bulundular.
Calogero'nun performansı, Passi 'nin"Face à la mer"deki sürpriz girişinden, Calogero'nun ilk bestelerini yaptığı Korg 800DV 'sini bize tanıtmadan önce çocukluğundan ve Échirolles'de kardeşiyle birlikte müziğe başlamasından bahsettiği"Derrière ma fenêtre"in ifşasına kadar birbiri ardına gelen önemli anlara sahne oldu. Her şarkı, dinleyicilerle her etkileşim, zaten olağanüstü olan bu geceye bir samimiyet katmanı ekledi.
Marie Poulain ile"Le hall des départs" şarkısında yaptığı düet, Calogero'nun eşsiz bir suç ortaklığı anları yaratma yeteneğini göstererek, duygusal ve dokunaklı bir boyut kattı. Son albümünden"La nuit n'est jamais noire" ve Louise Attaque grubunun hit parçası"J't'emmène au vent" gibi parçalarda Gaëtan Roussel ile yapılan işbirlikleri, sanatçının müzikal çeşitliliğine ve cömertliğine tanıklık eden önemli noktalardı.
Gecenin sürprizi ise hiç şüphesiz Calogero 'nun çocukluk hayalini gerçekleştireceğini açıkladığı bis oldu:"Eğer müziğe başlamamış olsaydım, ikinci hayalim Téléphone'da basçı olmak olurdu! Ve tesadüfe bakın ki bu gece Jean-Louis Aubert ve Richard Kolinka daseyirciler arasında! İki yıldız sahnede ona katıldı ve konser sırasında kısa mesajla teklifi aldıklarında çok şaşırdıklarını söyledi. Gitarda Jean-Louis, davulda Richard ve basta Calogero, "Ça, c'est vraiment toi" şarkısını seslendirerek seyirciyi coşturdu. Bu coşkunun ardından sanatçı,"Si tu pass par là" mantrasıyla kapanışı yapmadan önce, sahneyi kızları Romy ve Nina ile paylaşarak bazı hareketli akustik düetlerle atmosferi derin bir samimiyete geri getirdi.
Bu üç saatlik konser boyunca Calogero sadece olağanüstü bir müzik performansı sergilemekle kalmadı; aynı zamanda hayatından parçalar paylaşarak dinleyicileriyle nadir ve değerli bir bağ kurdu. Kişisel anekdotlar ve müzikal paylaşım anları arasında, bu konseri 40.000 kişilik bir arenanın kalbinde bile samimi ve unutulmaz bir deneyime dönüştürdü.
Paris La Défense Arena 'daki bu Calogero konseri, hiç şüphesiz, gerçekten istisnai bir sanatçının samimiyeti ve cömertliğiyle büyülü hale gelen bir yaşam, aşk ve müzik kutlamasıydı.
