Να μαθαίνεις, να σηκώνεις το δάχτυλό σου, να μην κάνεις λάθη. Να θέλεις να σου πει ο δάσκαλος: " Αυτό είναι καλό! Το να ξέρεις να διαβάζεις, να γράφεις και να μετράς δεν είναι πάντα εύκολο... Να διδάσκεις τα παιδιά, να βλέπεις στα μάτια τους τι πάει στραβά, να τα ενθαρρύνεις, να τα βοηθάς. Να τα κάνεις να διαβάσουν, να τραγουδήσουν... Να μάθουν να μιλάνε μεταξύ τους στην παιδική χαρά αντί να τσακώνονται. Στο νέο της ντοκιμαντέρ Apprendre, που παρουσιάστηκε σε ειδική προβολή στο Φεστιβάλ Καννών 2024, η κάμερα της Claire Simon εγκαθίσταται για λίγους μήνες σε ένα σχολείο της Δημοκρατίας, ταδημοτικά σχολεία Anton Makarenko στο Ivry-sur-Seine, στα περίχωρα του Παρισιού.
Εδώ, οι διαφορετικές κοινότητες ζουν δίπλα-δίπλα σε απόλυτη αρμονία - η συμβίωση είναι μια από τις βασικές έννοιες της διδασκαλίας που λαμβάνει χώρα εκεί, όπου μαθαίνουμε να μην είμαστε κακοί παίκτες και να αφήνουμε τους άλλους να μιλούν - σε τάξεις που κυμαίνονται από το νηπιαγωγείο μέχρι το CM2. Η ντοκιμαντερίστρια, η οποία έχει ήδη ενδιαφερθεί για την αυλή του σχολείου (στο ντοκιμαντέρ της Récréations, 1992), αυτή τη φορά επικεντρώνεται στο εσωτερικό δύο τάξεων με καλή συμπεριφορά: μιας τάξης νηπίων και μιας τάξης μεγαλύτερων παιδιών που ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τη φωλιά τους και να μπουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Κινηματογραφημένο τον περισσότερο χρόνο στο επίπεδο των παιδιών, χρησιμοποιώντας μια καθηλωτική κάμερα χειρός με κοντινά πλάνα από τα πρόσωπα των παιδιών που είναι βυθισμένα στη δραστηριότητα της ημέρας, το Learning τελικά μας οδηγεί πίσω στις δικές μας αναμνήσεις από το σχολείο - το τραπέζι του ατίθασου αγοριού στο μπροστινό μέρος της τάξης, τα παιχνίδια του διαλείμματος με τους τυχαίους κανόνες τους, τη σούπα από φύλλα και λάσπη. Χωρίς voice-over και σχεδόν χωρίς να σπάσει ο τέταρτος τοίχος, το στήσιμο της ταινίας διαγράφεται εντελώς, αφήνοντας μόνο το φυσικό, απλώνοντας ορισμένες σκηνές για να αποτυπώσει τηνενέργεια στην αυλή, τη συνέργεια μεταξύ των μαθητών, τη σχέση τους με τον δάσκαλο και την τελετουργική καθημερινότητα.
Αν και είναι αλήθεια ότι η κινηματογράφηση τέτοιου αξιολάτρευτου υλικού είναι εγγυημένο ότι θα προκαλέσει συναισθήματα στον θεατή, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν τα βίντεο με γατάκια στο διαδίκτυο, το ντοκιμαντέρ της Claire Simon υπερβαίνει αυτή την απλή παρατήρηση. Γιατί ενώ πρόκειται πράγματι για ένα ηλιόλουστο ντοκιμαντέρ που μας χαμογελάει καθ' όλη τη διάρκεια, η Apprendre δεν αποφεύγει να δείξει τη σκληρότητα της συμπεριφοράς των παιδιών μεταξύ τους - κάποια από αυτά είναι βλακείες που μεταμφιέζονται σε κακία - όπως σε αυτή τη σκηνή παρενόχλησης στην παιδική χαρά- ή ορισμένες στιγμές πικρού δισταγμού, όταν η θρησκεία έρχεται στο προσκήνιο στα λόγια των παιδιών.
Σε μια εποχή που τα κρατικά σχολεία βρίσκονται σε παρακμή, ο Apprendre μας υπενθυμίζει ότι πρόκειται πράγματι για το πιο όμορφο επάγγελμα στον κόσμο και υπερασπίζεται ένα συγκεκριμένο είδος εκπαίδευσης που πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Περισσότερο από ένα μέρος, ένα ουμανιστικό, κοσμικό άσυλο, προσαρμοσμένο σε κάθε παιδί, και εκπαιδευτικούς που επενδύουν στην αποστολή που τους έχει ανατεθεί. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι το ντοκιμαντέρ δεν θα γίνει αρχείο μιας περασμένης εποχής.
Φεστιβάλ Καννών 2024: Όλα τα τελευταία νέα και πληροφορίες για την 77η διοργάνωση
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών επιστρέφει στην Κρουαζέτ για την 77η διοργάνωσή του από τις 14 έως τις 25 Μαΐου 2024. Κάντε κλικ εδώ για όλα τα τελευταία νέα και πληροφορίες! [Διαβάστε περισσότερα]
Φεστιβάλ Καννών 2024: Όλα τα τελευταία νέα και πληροφορίες για την 77η διοργάνωση
