Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης Emanuel Parvu, νεοεισερχόμενος στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών, παρουσίασε την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, Three Kilometres to the End of the World, μια σκληρή ταινία για τον εξοστρακισμό και την απόπειρα διαπαιδαγώγησης ενός νεαρού ομοφυλόφιλου σε ένα απομακρυσμένο χωριό στο Δέλτα του Δούναβη στη Ρουμανία.
Ο αναζωογονητικός αέρας και τα καταπράσινα τοπία αυτών των απομακρυσμένων περιοχών είχαν όλα τα φόντα για ένα υπέροχο ανοιξιάτικο παραμύθι. Και αυτό είναι που κάνει αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια ακόμα πιο αποκρουστικό. Ο νεαρός Adi(Ciprian Chiujdea) βγαίνει από ένα νυχτερινό κέντρο και συναντά ένα αγόρι σε μια σκηνή που, αν και απτική, κάποιοι θα έλεγαν ότι είναι απολύτως ακίνδυνη. Όταν επιστρέφει στο σπίτι, το πρόσωπο και το σώμα του Adi είναι πρησμένα. Μαθαίνουμε, μαζί με τους γονείς του, ότι έχει ξυλοκοπηθεί εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του, η οποία κρατήθηκε μυστική μέχρι τώρα.
Και έτσι αρχίζει μια περίοδος που είναι αφόρητη για τον νεαρό άνδρα και αδιανόητη στην εποχή μας - και όμως η ταινία διαδραματίζεται στο σήμερα. Η ταινία εναλλάσσεται ανάμεσα στον πατέρα που προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο γιος του έφτασε να αγαπάει τους άντρες, τη μητέρα που προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη για την κατάσταση στο αλκοόλ, τον πατέρα των επιτιθέμενων που υποστηρίζει τα ίδια του τα παιδιά και την πράξη "γενναιότητας" τους για τη σωτηρία και την υγεία της κοινωνίας, ή ο τοπικός ιερέας που αναρωτιέται αν αυτή η παρέκκλιση είναι αποτέλεσμα εμβολιασμού κατά του Κόβιντ και συνιστά να τοποθετηθεί μια Βίβλος κάτω από το μαξιλάρι του Άντι για να εκμαιεύσει το κακό πνεύμα.
ΟEmanuel Parvu κινηματογραφεί μια κοινωνία που είναι άρρωστη και συνάμα τόσο συνηθισμένη, παγιδευμένη σε πεποιθήσεις από άλλη εποχή, διαμορφωμένη από το βλέμμα των άλλων και τον φόβο της καταγγελίας από τον διπλανό, βασανισμένη από τη διαφθορά σε κάθε επίπεδο, μέχρι και την αστυνομία, η οποία είναι περισσότερο διατεθειμένη να δικαιολογήσει τα γεγονότα -και μάλιστα να προσπαθήσει να τα συγκαλύψει- παρά να βρει τους επιτιθέμενους και να τους παραπέμψει στη δικαιοσύνη. Η τραγωδία και η ντροπή που πέφτουν στην οικογένεια, συνδυάζονται μόνο με τη βία των λόγων που δέχεται ο Adi, ήδη συντετριμμένος από τα σωματικά χτυπήματα.
Κλειδωμένος (με την πιο κυριολεκτική έννοια, στο δωμάτιό του), είναι ο άβουλος πρωταγωνιστής σε μια βίαιη και βάναυση σκηνή εξορκισμού, κατόπιν αιτήματος των γονιών του, με τη συνενοχή του ιερέα. Για να έρθει σε ακόμη μεγαλύτερη αντίθεση με αυτή την κολασμένη σκηνή, ο Ρουμάνος σκηνοθέτης επιλέγει την πιο ακαδημαϊκή mise-en-scène, παίζοντας με τις άκρες του κάδρου για να κάνει τις ελπίδες του νεαρού που πιάστηκε στα πράσα να ξεχειλίζουν και να αιχμαλωτίζουν τις χαμηλές μάζες των εκτελεστών.
Μπροστά σε αυτή την προβλεπόμενη καταστροφή, η ταινία προσφέρει μια αχτίδα ελπίδας με τη μορφή της νεαρής Ilinca(Ingrid Micu Berescu), της αρραβωνιαστικιάς του και τώρα έμπιστής του, η οποία τον βοηθά να πάρει μια βαθιά ανάσα και να δραπετεύσει χωρίς να κοιτάξει πίσω.
