Nuit des Musées 2024 στο Musée Zadkine στο Παρίσι: μια νυχτερινή επίσκεψη

Το μουσείο Zadkine συμμετέχει στην 20ή Nuit des Musées, η οποία πραγματοποιείται αυτό το Σάββατο 18 Μαΐου 2024. Ελάτε να ανακαλύψετε αυτό το όμορφο, ελάχιστα γνωστό μουσείο, αφιερωμένο στον γλύπτη Ossip Zadkine.

Η Νύχτα Μουσείων 2024 είναι το γεγονός της χρονιάς που δεν πρέπει να χάσετε αν αγαπάτετην τέχνη και τα μουσεία! Για ένα βράδυ, μπορείτε να περιπλανηθείτε ελεύθερα στα πολλά μουσεία και μνημεία της περιοχής, ανακαλύπτοντας τις μόνιμες συλλογές, τις περιοδικές εκθέσεις και τις ειδικές εκδηλώσεις τους.

Για αυτή την 20ή έκδοση, το Musée Zadkine μας υποδέχεται το Σάββατο 18 Μαΐου 2024. Το μουσείο αυτό βρίσκεται στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού και είναι αφιερωμένο στη μνήμη και το έργο του ρωσικής καταγωγής γλύπτη Ossip Zadkine (1890-1967), ο οποίος έζησε και εργάστηκε σε αυτό το σπίτι και τα εργαστήριά του. Το Musée Zadkine παρουσιάζει περίπου εκατό γλυπτά, ταπισερί και άλλα έργα που δημιούργησε ο Zadkine και κληροδότησε η σύζυγός του!

Το Musée Zadkine: το Atelier - Μουσείο κοντά στο Jardin du Luxembourg
Στην άκρη του Jardin du Luxembourg, το Musée Zadkine στο Παρίσι σας ανοίγει τις πόρτες του δωρεάν για τη μόνιμη συλλογή του, όλο το χρόνο, στην καρδιά ενός καταπράσινου περιβάλλοντος που κατοικείται από γλυπτά. Φωλιασμένο στην οδό Rue d'Assas 100 bis, το μουσείο είναι το πρώην σπίτι του Ossip Zadkine, του εμβληματικού γλύπτη που έζησε εκεί από το 1928 έως το 1967. [Διαβάστε περισσότερα]

Κάθε χρόνο, για τη Nuit des Musées 2024, το Musée Zadkine βάζει όλες τις βάσεις για να μας προσφέρει μια ποιητική βραδιά, εκτός χρόνου, ένα προς ένα με τον καλλιτέχνη και τα έργα του. Ανακαλύψτε το πρόγραμμα αυτής της νέας έκδοσης.

Πρόγραμμα για τη Νύχτα Μουσείων 2024 στο Musée Zadkine στο Παρίσι

Το σώμα σε κίνδυνο
Σάββατο 18 Μαΐου, 7.00 μ.μ.
Zadkine. Le Corps en jeu(x)

Φέτος, για να συμπέσει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει δημιουργηθεί μια ειδική διαδρομή με τίτλο "Le corps en jeu(x)" στις αίθουσες 2 και 3 της διαδρομής, καθώς και στο στούντιο στον κήπο που κλείνει την επίσκεψη. Ο Zadkine δεν ήταν αθλητής, αλλά όπως πολλοί γλύπτες, τον ενδιέφερε το θέμα του σώματος σε κίνηση. Από τη δεκαετία του 1920 και μετά, σχεδίαζε και φιλοτέχνησε ακροβάτες, ζογκλέρ και χορευτές, όλα θέματα που συνέδεε με τη χαρά της ζωής και τη γιορτή. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το θέμα του σώματος σε κίνηση απέκτησε μια πιο σκοτεινή σημασία. Οι χαρούμενοι ακροβάτες μετατράπηκαν σε άγριους μαχητές, των οποίων τα εξαρθρωμένα άκρα έμοιαζαν να προμηνύουν τα βασανισμένα σώματα της Κατεστραμμένης πόλης, του μεγάλου έργου του Zadkine που εγκαινιάστηκε στο Ρότερνταμ το 1953.

The body at stake
Τα έτη 1920-1930 ήταν καθοριστικά για την καριέρα του Zadkine. Από το 1920, τη χρονιά που πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο εργαστήριό του στην οδό Rousselet, μέχρι το 1933, την ημερομηνία της πρώτης του αναδρομικής έκθεσης στο Palais des Beaux-arts στις Βρυξέλλες, ο Zadkine κέρδισε σταδιακά την αναγνώριση των μεγάλων κριτικών και συλλεκτών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, επηρεασμένος από τον κυβισμό, δημιούργησε γλυπτά των οποίων οι γεωμετρικές μορφές έτειναν προς την αφαίρεση, όπως το L'Accordéoniste. Ωστόσο, σύντομα απομακρύνθηκε από αυτό το κίνημα, το οποίο θεωρούσε ότι περιόριζε τη δική του λυρική και εκφραστική καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία.
Αν και ο Zadkine δεν εγκατέλειψε ποτέ την άμεση γλυπτική, η νέα πρακτική του να μοντελοποιεί γύψο και πηλό του επέτρεψε να εισάγει κίνηση και ευελιξία στις δημιουργίες του. Κινούμενα από μια χαρούμενη ζωή, τα σώματα χορεύουν, τρέχουν και απλώνονται ελεύθερα στο χώρο. Οι τρεις εξαιρετικές ομάδες Ménades, Joueuses à la balle και Jeux de Grâces απεικονίζουν αυτή τη νέα κατεύθυνση. Ενώ ο καλλιτέχνης δανείστηκε από την αρχαιότητα για τις μορφές του και τα υφάσματα που τόνιζαν τη ζωντάνια των χειρονομιών του, άντλησε επίσης από το ρεπερτόριο του τσίρκου: ακροβάτες και ζογκλέρ κατέκλυσαν μεγάλες, έντονα χρωματιστές γκουάς από τη δεκαετία του 1920 και μετά. Γλύπτης με άφθονη εφευρετικότητα, ο Zadkine σχεδίαζε επίσης συνεχώς. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, επέστρεψε στα αγαπημένα του θέματα: ακροβάτες σχεδιασμένοι με καθαρή γραμμή, χορευτές ή γυναίκες που τρέχουν σε ζωηρά χρωματιστές συνθέσεις.

Les Travaux d'Hercule
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Zadkine αναγκάστηκε να εξοριστεί λόγω της εβραϊκής καταγωγής του. Έφυγε από τη Γαλλία για τις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιούνιο του 1941. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, νοίκιασε ένα στούντιο στο Greenwich Village και επέστρεψε στη δουλειά. Ανήσυχος και χωρίς χρήματα, ο Zadkine φιλοτέχνησε λιγότερα γλυπτά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά διάβαζε πολύ. Ανακάλυψε εκ νέου τον μύθο του Ηρακλή, τον οποίο ερμήνευσε υπό το πρίσμα των τραγικών γεγονότων της εποχής και ο οποίος ενέπνευσε μια σειρά σχεδίων. "Άρχισα να σχεδιάζω τους "Άθλους του Ηρακλή" τα βράδια του 1943-1944, μέσα στα ουρλιαχτά και τις απελπισμένες κραυγές που έρχονταν από την Ανατολή. Πραγματικά, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν τι συνέβαινε 'εκεί πέρα'", γράφει στα απομνημονεύματά του. Εκτελεσμένη με στυλό και μαύρο μελάνι, η σειρά εκδόθηκε σε λιθογραφία το 1960, από την οποία προέρχονται οι πλάκες που παρουσιάζονται εδώ. Είτε σκοτώνει την Ύδρα της Λέρνας είτε το λιοντάρι της Νεμέας, ο Έλληνας ήρωας συλλαμβάνεται σε μια ζωντανή μάχη σώμα με σώμα. Η γραφική επεξεργασία αναδεικνύει τη μυϊκή του δύναμη, που αποδίδεται με έντονη χάραξη και μεγεθύνεται με ισχυρό chiaroscuro, θυμίζοντας τις "Καταστροφές του πολέμου" του Goya. Το Les Travaux d'Hercule (Οι άθλοι του Ηρακλή) δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση μια ηρωική εικόνα του αγώνα. Αντίθετα, είναι η φρίκη και η βία των ανθρώπων που απεικονίζει ο Zadkine: "τα σχέδιά μου ήταν σαν ένα είδος αφήγησης της οργής του φόνου, μιας οργής που έβαλε φωτιά σε ολόκληρη τη γη, τυλίγοντάς την με ένα σάβανο που διαπερνάται από το χαλάζι του αίματος και του πόνου".

Ο Zadkine και η μνημειακή γλυπτική
Από το 1914 και μετά, ο Zadkine δημιουργεί μνημειακά έργα. Όπως και ο μεταγενέστερος Προμηθέας που παρουσιάζεται σε αυτή την αίθουσα, επρόκειτο κυρίως για μορφές που φιλοτεχνήθηκαν απευθείας από κολοσσιαίους κορμούς, το σχήμα και το υλικό των οποίων ενέπνευσε τον καλλιτέχνη. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η ανοικοδόμηση των πόλεων ανανέωσε "την κλίση της γλυπτικής να πάρει τη θέση της στον δημόσιο χώρο", ο Zadkine ανέλαβε αρκετές παραγγελίες για μνημεία. Ήταν τότε σε θέση να δώσει μορφή στα σχέδιά του, ορισμένα από τα οποία, όπως το μνημείο του Jarry, σχεδιάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Το πιο διάσημο είναι το La Ville détruite, μια χάλκινη φιγούρα ύψους έξι μέτρων που εγκαινιάστηκε στο Ρότερνταμ το 1953. Μερικές φορές αναφέρεται ως "η Γκερνίκα της γλυπτικής", το έργο αυτό τιμά τους βομβαρδισμούς που εξαφάνισαν την πόλη του λιμανιού και καταγγέλλει τη φρίκη και τον παραλογισμό του πολέμου. Μέχρι το τέλος της καριέρας του, το ζήτημα της μνημειακότητας ενδιέφερε τον καλλιτέχνη, ο οποίος προσάρμοσε ορισμένα από τα αφηρημένα έργα του σε μνημειακή μορφή, όπως το La Forêt humaine, που ανατέθηκε το 1960 για την έδρα ενός ιδρύματος στην Ιερουσαλήμ, και το La Demeure, που εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ το 1963.

Το σώμα σε αγώνα

Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία το 1945, ο Zadkine δεν ξέχασε τα έργα που είχε δημιουργήσει κατά τη διάρκεια της εξορίας του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα χρησιμοποίησε ως μήτρα για την ανανέωση του έργου του, το οποίο εξελίχθηκε προς πιο αφηρημένες μορφές, συχνά εμπνευσμένες από τον κόσμο των φυτών. Το θέμα του σώματος σε αγώνα, που διερευνήθηκε εκτενώς στο Les Travaux d'Hercule, συνεχίζει να απασχολεί τον καλλιτέχνη. Η μορφή στο La Ville Détruite, ένα είδος ασύνδετου, απογοητευμένου Αρλεκίνου, οφείλει πολλά στους παλαιστές της δεκαετίας του 1940, όπως δείχνουν τα υπέροχα προπαρασκευαστικά σχέδια για το μνημείο. Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ο Zadkine επέστρεψε στο θέμα της μάχης, αλλά με έναν αφηρημένο και συμβολικό τρόπο, σχεδόν εντελώς ασώματο. Στο γλυπτό Combat, που χρονολογείται από το 1960, αναπαρίστανται μόνο δύο χέρια, με τη διαπλοκή των δακτύλων να είναι η μόνη υπενθύμιση της εμπλοκής των σωμάτων και της βίας της πάλης.
www.zadkine.paris.fr
Ελεύθερη είσοδος ανάλογα με τη χωρητικότητα του μουσείου
7μ.μ. έως 11μ.μ. Τελευταία είσοδος 10.30μ.μ.
Συναυλία από το τρίο Topaze
Σάββατο 18 Μαΐου, 7.30μμ, 8.30μμ, 9.30μμ
Συναυλία από το Topaze Trio

Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Νύχτα Μουσείων, το Topaze Trio (φλάουτο, βιόλα και άρπα) θα προσφέρει στο κοινό ένα μουσικό πρόγραμμα εμπνευσμένο από τη ζωή του Ossip Zadkine. Οι μουσικοί Lucie Humbert, Alexandra Morand και Claire Rousset θα ερμηνεύσουν κομμάτια της Ομάδας των Έξι. Ο Zadkine, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με αυτούς τους συνθέτες, εκτιμούσε τη μουσική τους και δήλωσε γι' αυτούς: "Οι μουσικές τους συνθέσεις ήταν απόλυτα ταιριαστές με τη γλυπτική μου, με μια ισοδύναμη ατμόσφαιρα και έναν παραλληλισμό στις προθέσεις μας και στην αναζήτησή μας για το νέο στο πνεύμα των μορφών και των ήχων".

Για να μπορέσει το κοινό να συνδέσει τους μουσικούς κόσμους αυτών των συνθετών με τα έργα του Zadkine στο μουσείο, οι τρεις μουσικοί του Trio Topaze επέλεξαν να διασκευάσουν για το συγκρότημά τους σύντομα κομμάτια των Francis Poulenc, Arthur Honegger, Germaine Tailleferre και Georges Auric. Θα παίξουν επίσης το Τρίο για φλάουτο, βιόλα και άρπα του Leo Smit, ενός Ολλανδού συνθέτη που μετακόμισε στο Παρίσι τη δεκαετία του 1920 και επηρεάστηκε σημαντικά από τον Darius Milhaud. Εβραϊκής καταγωγής, όπως και ο Zadkine, ο Leo Smit εκτοπίστηκε στο στρατόπεδο εξόντωσης Sobibór, όπου δολοφονήθηκε το 1943. Ο Zadkine κατέφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Συναυλία στις 7.30μμ, 8.30μμ και 9.30μμ
Διάρκεια: περίπου 20 λεπτά

Δωρεάν, χωρίς κράτηση, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα
Νυχτερινά εγκαίνια του Μουσείου Zadkine από τις 7μμ έως τις 11μμ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
 Francis Poulenc: Andante από το Trio για όμποε, φαγκότο και πιάνο* (1926)
 Arthur Honegger: Petite Suite pour deux instruments et piano* (1934)
 Leo Smit: Trio για φλάουτο, βιόλα και άρπα (1926)
 Germaine Tailleferre: Forlane για φλάουτο και πιάνο* (1972)
 Georges Auric: Waltz από την ταινία "Moulin Rouge "* (1952)
*μεταγραφή για φλάουτο, βιόλα και άρπα από το Trio Topaze

Η Nuit des Musées είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα μουσεία του Παρισιού που γνωρίζουμε λιγότερο και να ανακαλύψουμε εκ νέου αυτά που ήδη αγαπάμε! Όπως και να έχει, υπάρχει πάντα ένας καλός λόγος να επισκεφτούμε το Musée Zadkine κατά τη διάρκεια αυτής της εξαιρετικής νύχτας.