Η βραδιά της συναυλίας του Calogero στο Παρίσι La Défense Arena στις 9 Μαρτίου 2024 θα μείνει στην ιστορία ως μια μοναδική στιγμή μουσικής και συγκίνησης. Στις 8.30μμ, μετά από ένα σύντομο support act της Marie Poulain, ο Calogero ανέβηκε στη σκηνή με εκπληκτικό τρόπο, ανεβαίνοντας ήρεμα στο πιάνο του κάτω από τα ακόμα φωτισμένα φώτα της σκηνής. Η ερμηνεία του στο"Dénouement heureux", ακολουθούμενη από το"Si seulement je pouvais lui manquer", ακόμα μόνος στο πιάνο, τράβηξε την προσοχή του κοινού, το οποίο στην αρχή σάστισε, πριν παρασυρθεί εντελώς.
Η άτυπη έναρξη έδωσε τη θέση της σε μια παράσταση τόσο πλούσια σε συγκίνηση όσο και σε εκπλήξεις. Μόλις έσβησαν τα φώτα, ο Calogero ενώθηκε με τους μουσικούς του για να ξεκινήσει το"A.M.O.U.R.", σηματοδοτώντας την έναρξη ενός εντυπωσιακού show, που έκοβε την ανάσα, διανθισμένο από ένα πρωτοποριακό light show. Οι θεατές κλήθηκαν να κατεβάσουν μια εφαρμογή πριν από το σόου, και μέσω της σύνδεσης Bluetooth κάθε συνδεδεμένο τηλέφωνο φωτιζόταν στο ρυθμό του σόου. Έτσι, αντί να βιώνουν τη συναυλία μέσα από τις οθόνες των τηλεφώνων τους, το κοινό συνέβαλε στην οπτική μαγεία της βραδιάς, βυθιζόμενο πλήρως στη στιγμή.
Η εμφάνιση του Calogero ήταν το ένα highlight μετά το άλλο, από την είσοδο-έκπληξη του Passi στο"Face à la mer" μέχρι την αποκάλυψη του"Derrière ma fenêtre", όπου ο Calogero μίλησε για την παιδική του ηλικία και το ξεκίνημά του στη μουσική, στο Échirolles, μαζί με τον αδελφό του, πριν μας παρουσιάσει το Korg 800DV στο οποίο παρήγαγε τις πρώτες του συνθέσεις. Κάθε τραγούδι, κάθε αλληλεπίδραση με το κοινό, πρόσθεσε ένα επίπεδο οικειότητας σε μια ήδη εξαιρετική βραδιά.
Το ντουέτο με τη Marie Poulain στο"Le hall des départs" πρόσθεσε μια αισθησιακή και συγκινητική διάσταση, καταδεικνύοντας την ικανότητα του Calogero να δημιουργεί στιγμές μοναδικής συνενοχής. Οι συνεργασίες με τον Gaëtan Roussel σε κομμάτια όπως το"La nuit n'est jamais noire", από το τελευταίο του άλμπουμ, και το"J't'emmène au vent", μια επιτυχία του συγκροτήματος Louise Attaque, αποτέλεσαν κορυφαίες στιγμές, που μαρτυρούν τη μουσική ποικιλομορφία και τη γενναιοδωρία του καλλιτέχνη.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν αναμφίβολα το encore, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Calogero έκανε τη συγκινητική δήλωση ότι πρόκειται να εκπληρώσει ένα παιδικό όνειρο, προσθέτοντας: "Αν δεν είχα μπει στη μουσική, το δεύτερο όνειρό μου θα ήταν να γίνω μπασίστας στους Téléphone! Και τυχαίνει απόψε να βρίσκονται στο κοινό ο Jean-Louis Aubert και ο Richard Kolinka ! Οι δύο αστέρες τον συνόδευσαν στη σκηνή, λέγοντας ότι έμειναν πολύ έκπληκτοι όταν έλαβαν την πρόταση μέσω γραπτού μηνύματος κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Ο Jean-Louis στην κιθάρα, ο Richard στα τύμπανα και ο Calogero στο μπάσο, ερμήνευσαν το "Ça, c'est vraiment toi", μια στιγμή αγνού ροκ που ηλεκτρίζει το κοινό. Μετά από αυτή την ευφορία, ο καλλιτέχνης επανέφερε την ατμόσφαιρα σε μια βαθιά οικειότητα μοιράζοντας τη σκηνή με τις κόρες του, Romy και Nina, για μερικά συγκινητικά ακουστικά ντουέτα, πριν κλείσει με τη μαντινάδα του"Si tu passes par là".
Κατά τη διάρκεια αυτής της τρίωρης συναυλίας, ο Calogero δεν έδωσε μόνο μια εξαιρετική μουσική παράσταση- μοιράστηκε επίσης κομμάτια της ζωής του, δημιουργώντας μια σπάνια και πολύτιμη σύνδεση με το κοινό του. Μεταξύ προσωπικών ανέκδοτων και στιγμών μουσικού μοιράσματος, μετέτρεψε αυτή τη συναυλία σε μια οικεία και αξέχαστη εμπειρία, ακόμη και στην καρδιά μιας αρένας 40.000 ατόμων.
Αυτή η συναυλία του Calogero στο Paris La Défense Arena ήταν αναμφίβολα μια γιορτή της ζωής, της αγάπης και της μουσικής, που έγινε μαγική από την ειλικρίνεια και τη γενναιοδωρία ενός πραγματικά εξαιρετικού καλλιτέχνη.
