Γνωρίζατε ότι αυτό το ιστορικό κτίριο και το ρολόι του ανήκαν κάποτε στο περιοδικό Le Temps;

Με My de Sortiraparis · Φωτογραφίες από My de Sortiraparis · Δημοσιευμένος 11 Μάρτιος 2023 στις 11:14
Συχνά περνάμε από μπροστά του και θαυμάζουμε την ομορφιά της πρόσοψης και του ρολογιού του, αλλά γνωρίζετε την ιστορία αυτού του κτιρίου που κάποτε φιλοξενούσε το περιοδικό Le Temps; Εμείς σας λέμε...

Ένα από τα πιο όμορφα ρολόγια στο Παρίσι είναι αυτό που βρίσκεται στο πρώην κτίριο της καθημερινής εφημερίδας Le Temps. Αν κοιτάξετε ψηλά από την rue des Italiens, θα εκπλαγείτε από την ομορφιά του. Αυτό το κτίριο, που κατασκευάστηκε το 1911 για το περιοδικό Le Temps, ήταν φυσικό να διαθέτει ένα όμορφο ρολόι. Εδώ είναι η ιστορία.

Το πρώην κτίριο του περιοδικού Le Temps στο Παρίσι είναι γεμάτο ιστορία. Ιδρύθηκε το 1861 από τον Auguste Nefftzer, η εφημερίδα εμπνεύστηκε από το αγγλικό πρότυπο, τους Times, για να γίνει ένα σημαντικό μετριοπαθές και φιλελεύθερο έντυπο με διεθνή προοπτική. Αν και πωλούνταν τρεις φορές ακριβότερα από τις δημοφιλείς ημερήσιες εφημερίδες, έγινε αναντικατάστατη πηγή για τους παριζιάνους και επαρχιακούς συναδέλφους της το επόμενο πρωί.

Σύμφωνα με τη Wikipedia, είχε μεγάλο ακροατήριο στην πολιτική, οικονομική και πνευματική ελίτ της Γαλλίας και θεωρούνταν σημείο αναφοράς για τα διεθνή γεγονότα.

Με το μεγάλο, λιτό σχήμα της, χωρίς εικονογραφήσεις ή τίτλους, η Le Temps καθιερώθηκε ως μια σοβαρή και αμερόληπτη φωνή στο γαλλικό τοπίο των μέσων ενημέρωσης. Οι αναλύσεις της αναγνωρίζονταν για την αυστηρότητα και την αμεροληψία τους και συχνά αποτελούσε το ημιεπίσημο φερέφωνο της γαλλικής διπλωματίας στο εξωτερικό. Στην εσωτερική πολιτική, η εφημερίδα ισχυριζόταν ότι "μιλούσε το δημοκρατικό δίκαιο" και ήταν σθεναρός αντίπαλος της Δεύτερης Αυτοκρατορίας και της ριψοκίνδυνης εξωτερικής της πολιτικής.

Η Le Temps είχε τα σκαμπανεβάσματά της καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας της. Μετά την ήττα και την απώλεια της Αλσατίας το 1871, ο Nefftzer παρέδωσε τη διεύθυνση της εφημερίδας στον Adrien Hébrard, ο οποίος εδραίωσε την επιρροή της και την κατέστησε όργανο αναφοράς της Τρίτης Δημοκρατίας. Μεταξύ των πολέμων, η κυκλοφορία της εφημερίδας αυξήθηκε, αλλά οι διπλωματικές της θέσεις έφτασαν να συγχωνεύονται με εκείνες της Μεγάλης Βρετανίας. Μετά την ήττα της Γαλλίας το 1940, η Le Temps τάχθηκε υπέρ της κυβέρνησης του Βισύ.

Ωστόσο, μετά την Απελευθέρωση, μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης εξέφρασε τη λύπη του για την απουσία μιας σοβαρής και αμερόληπτης εφημερίδας στο νέο Τύπο. Για να αναπληρωθεί αυτό, δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 1944 η Le Monde, υπό τη διεύθυνση του Hubert Beuve-Méry. Η νέα συντακτική ομάδα συγκέντρωσε δημοσιογράφους από τους παλιούς Temps και νέους μαχητές της Αντίστασης και μετακόμισε σε εγκαταστάσεις στην rue des Italiens.

Οι χώροι του κτιρίου του πρώην περιοδικού Le Temps στο Παρίσι φημίζονταν για την κομψότητα και το κύρος τους. Χτίστηκαν ειδικά το 1911 για την εφημερίδα, σε στιλ Art Nouveau, με σφυρήλατα σιδερένια μπαλκόνια και διακοσμητικά βιτρό παράθυρα. Το κτίριο ήταν επίσης εξοπλισμένο με κεντρική θέρμανση και δύο σύγχρονους ανελκυστήρες.

Immeuble rue des Italiens - immeuble Le Temps - les plus bleus horloges de ParisImmeuble rue des Italiens - immeuble Le Temps - les plus bleus horloges de ParisImmeuble rue des Italiens - immeuble Le Temps - les plus bleus horloges de ParisImmeuble rue des Italiens - immeuble Le Temps - les plus bleus horloges de Paris

Η Le Temps ήταν επίσης ο χώρος για σημαντικές συναντήσεις μεταξύ πολιτικών, πνευματικών και πολιτιστικών προσωπικοτήτων της εποχής. Σύμφωνα με τη Wikipedia, προσωπικότητες όπως ο Georges Clemenceau, ο Émile Zola, ο Jean Jaurès και ο André Gide επισκέπτονταν συχνά τα γραφεία της εφημερίδας για να δώσουν συνεντεύξεις και να ανταλλάξουν ιδέες με τους δημοσιογράφους.

Ωστόσο, τα γραφεία της Le Temps αποτέλεσαν επίσης το σκηνικό σκοτεινών στιγμών της γαλλικής ιστορίας. Το 1940, μετά την ήττα της Γαλλίας από τη Γερμανία, η Le Temps αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Παρίσι και να υποχωρήσει στη Λυών, πριν τελικά σταματήσει την έκδοσή της το 1942. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι εγκαταστάσεις της rue des Italiens κατελήφθησαν από τις γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες χρησιμοποίησαν τα πιεστήρια της εφημερίδας για να τυπώσουν τη δική τους προπαγάνδα.

Μετά την Απελευθέρωση, οι εγκαταστάσεις αναλήφθηκαν από τη νέα εκδοτική ομάδα της Le Monde. Όταν ο Hubert Beuve-Méry και η ομάδα του μετακόμισαν σε αυτές τις εγκαταστάσεις το 1944, κληρονόμησαν έναν χώρο γεμάτο ιστορία, που συμβολίζει τόσο την κληρονομιά του "μεγάλου Τύπου" όσο και εκείνη του μικρού, ποιοτικού Τύπου. Το κτίριο, με την επιβλητική πρόσοψη Haussmann και το μνημειώδες ρολόι, έχει γίνει σύμβολο του γαλλικού Τύπου και του σημαντικού του ρόλου στην πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας.

Σήμερα, αν και οι εγκαταστάσεις έχουν αναδιαμορφωθεί για άλλες χρήσεις, παραμένουν ένα σημαντικό μέρος στην ιστορία του γαλλικού Τύπου, μαρτυρώντας τις σημαντικότερες πολιτικές και πολιτιστικές εξελίξεις στη Γαλλία τους τελευταίους αιώνες.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ημερομηνίες και χρονοδιαγράμματα
Του 1 Ιανουάριος 2023 Στο 31 Δεκέμβριος 2027

×

    Θέση

    5 Rue des Italiens
    75009 Paris 9

    Τιμές
    Ελεύθερος

    Συνιστώμενη ηλικία
    Για όλα

    Σχόλια
    Βελτιώστε την αναζήτησή σας
    Βελτιώστε την αναζήτησή σας
    Βελτιώστε την αναζήτησή σας
    Βελτιώστε την αναζήτησή σας