Kim Chapiron ve Ladj Ly'den sonra kamera arkasına geçme sırası Kourtrajmé kolektifinin bir başka üyesinde: Saïd Belktibia. Belktibia'nın ilk uzun metrajlı filmi olan Roqya, gerilim ve aksiyon filmi arasındaki sınırda yer alıyor ve başrolünde Golshifteh Farahani yer alıyor. Farahani, hayatını egzotik hayvan kaçakçılığı yaparak kazanan ve bunları şifacılara satan genç bir kadın olan Nour'u canlandırıyor.
Film, daha önce bu reklam Barbès metro istasyonunun dışında, karınızı geri getirebileceğini ve Loto'yu kazanmanızı sağlayabileceğini iddia eden, her şeyden daha gülünç olan broşürler dağıtmakla sınırlıyken, sosyal ağlarda güçlerinin reklamını yapmaya hazır olan marabout 2.0'ın ortaya çıkışıyla alay etmekten zevk alıyor.
Nour, diş hekimi ya da pratisyen hekim yerine bir marabut, şaman ya da şifacı bulmak için Doctolib benzeri bir uygulama olan Baraka'yı geliştirirken bunu kendisi de itiraf ediyor: "Bu tamamen iş." Banliyödeki bir klinikte gece gündüz çılgınlar gibi şeytan çıkarma ayinlerinin yapıldığı bir sahneye kadar; marabutluğun gerçek bir uberleşmesi.
Bir konsültasyonda işler ters gidince büyücülükle suçlanır ve saf insanların avı haline gelir. Bu, yerel halkın öncülük ettiği ve Kourtrajmé yapımlarına özgü ağır çekimler, hızlı tempolu kovalamacalar, alevli daireler ve şok etmek için tasarlanmış şiddet içeren kaslı mizansenle desteklenen bir cadı avının başlangıcıdır. Ancak görünüşteki bu baş döndürücü tempoya rağmen, film hızla yol kenarına düşerken, karakterlerden yayılan herhangi bir gerçek duygunun acımasız eksikliği, onlar için herhangi bir sempati duymayı imkansız hale getiriyor.
Ne oğlunu arayan bu anne, ne tüylerimizi diken diken etmesi gereken bu şiddet yanlısı eski sevgili (ilk filmindeki rolüyleJérémy Ferrari), ne de bedenini ve ruhunu oğlunun akıl sağlığına adamış bu yaşlı baba (Denis Lavant) bizde hiçbir şey uyandırmayı başaramıyor. Roqya, ağlamalara (çok sayıda) ve gözyaşlarına (da) rağmen, kurban edilen kaçak hayvanlar için bile gerçek bir duygunun ortaya çıkmadığı mesafeli bir film.
Filmin hatası, oyuncuların gelişigüzel yönetimi ve her zamankinden daha güncel olan önemli konularda net görüşlere sahip olmamasında yatıyor: yaygın ve sıradan kadın düşmanlığı ( feminist tarihin önemli figürlerinden biri olan bir cadı hakkında bir film için bu bardağı taşıran son damla) ve her habere yanıt olarak sosyal paylaşım sitelerinin hızlı ve durdurulamaz patlaması. Böylesine ezoterik bir konuda bir film için, neredeyse aynı anda sinemalarda olanJean-Baptiste Marlin'in Salem filmini tercih ederiz.
