Η Έλευση του Αύριο είναι η νέα μεγάλου μήκους ταινία του Κεντρικ Κλαπίς, που συνέγραψε μαζί με τον Σάντιαγκο Αμιγκόρενά. Αυτή η κωμωδία δράματος διάρκειας 2 ωρών και 6 λεπτών, με ένα ευρύ καστ που καλύπτει διαφορετικές ηλικίες, παρουσιάζεται εκτός διαγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών 2025, κάτι που αποτελεί πρωτιά για τον σκηνοθέτη στη διεύθυνση της επίσημης επιλογής. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 22 Μαΐου 2025. Συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, οι Suzanne Lindon, Abraham Wapler, Vincent Macaigne, Julia Piaton, Sara Giraudeau, Cécile de France, Zinedine Soualem, Paul Kircher και Vassili Schneider.
Σήμερα, το 2025, περίπου τριάντα μέλη μιας οικογένειας μαθαίνουν ότι θα κληρονομήσουν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που εδώ κι εφέτος δεκαετίες παραμένει κενό. Τέσσερις από αυτούς – ο Σεμπ, ο Αμπντελ, η Σεleen και ο Γκι – αναλαμβάνουν να κάνουν μια επιθεώρηση του χώρου. Μέσα σε αυτό το σπίτι που μοιάζει να έχει παγώσει στο χρόνο, ανακαλύπτουν απροσδόκητες αρχειοθήκες: παλιές φωτογραφίες, ημερολόγια, ζωγραφιές και ξεχασμένα αντικείμενα.
Αυτά τα ίχνη του παρελθόντος τους οδηγούν στα βήματα της Αγάθης, μιας νεαρής γυναίκας που πήρε τον δρόμο της από τη Νορμανδία σε ηλικία 20 ετών, με προορισμό το Παρίσι το 1895. Η αφήγηση κινείται μεταξύ δύο εποχών, εκείνης των τελών του 19ου αιώνα, σημαδεμένης από τη βιομηχανική επανάσταση, την εμφάνιση της φωτογραφίας και την άνοδο του ιμπρεσιονισμού, και του 2025. Αυτή η σύγκρουση χρόνων προκαλεί στους χαρακτήρες ερωτήματα σχετικά με την οικογενειακή τους κληρονομιά, τα ιδανικά τους και τη σχέση τους με την πρόοδο.
Το έργο απευθύνεται σε μια παλαιά εντύπωση του Κέντρικ Κλαπίς για το Παρίσι πρίν από το 1900. Από το πρώτο του μικρού μήκους, Αυτό που με κινεί, ο σκηνοθέτης ήδη εξερευνούσε αυτήν την περίοδο. Με Την Άφιξη του Μέλλοντος, περνάει στην πράξη μια μακροχρόνια επιθυμία: να δημιουργήσει μια ταινία με κοστούμια που θα αποθεώνει ένα εξαφανισμένο Παρίσι, εμπνευσμένη από φωτογράφους όπως οι Ευγένιος Ατζέ, Τσαρλς Μάρβιλ και Nadar, των εικόνων των οποίων το οπτικό μυαλό έχει εμπλουτίσει το φαντασιακό της ταινίας.
Η συγγραφή του σεναρίου ξεκίνησε με μια ενδελεχή ερευνητική δουλειά σε συνεργασία με τον Santiago Amigorena. Μαζί, εξερεύνησαν τη Νορμανδία και επισκέφτηκαν πολλά μουσεία – το Όσυ, το Μαρμόταν, το Le Havre και το Honfleur – στηρίζοντας ταυτόχρονα το έργο τους σε κλασικά κείμενα όπως το Σκηνές από τη ζωή του μποέμ του Henri Murger. Αυτή η ιστορική εμβάπτιση διαπερνά την ιστορία, η οποία συνδυάζει την οικογενειακή παράδοση με την καλλιτεχνική κληρονομιά, προκαλώντας ερωτήματα για το τι απομένει στη μνήμη από τη ζωγραφική και τη φωτογραφία, ως καταγραφείς ανθρώπινων και τοπικών τοπίων.
Η ταινία επίσης προάγει μια σκέψη σχετικά με την τεχνολογική πρόοδο. Η διαδρομή από το 1895 μέχρι το 2025 απεικονίζει τις υλικές εξελίξεις και τις αντίστοιχες τους επιπτώσεις, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη σύγχρονη εποχή μέσα από το κριτικό βλέμμα ορισμένων χαρακτήρων. Ο Κλαπίσ προχωρά σε ένα θέμα που ήδη διατρέχει πρόσφατη φιλμογραφία του: τη μετάδοση, εδώ διευρυμένη σε μια ιστορική και αισθητική διάσταση.
Η αναπαράσταση του Παρισιού το 1895 αποτέλεσε μια μεγάλη οργανωτική πρόκληση. Άμαξες, άλογα, οχήματα και ηθοποιοί ντυμένοι με εποχιακές costumes απαιτούσαν πολύ συγκεκριμένη προετοιμασία, σε αντίθεση με τις πιο αυθόρμητες μεθόδους του σκηνοθέτη. Όσον αφορά την οπτική παρουσίαση, ο διευθυντής φωτογραφίας Αλεξίς Καβυρχίν προσέγγισε την αισθητική με έμπνευση από τις αυτοχρώμες εικόνες και τον ιμπρεσιονισμό, με κάδους που θυμίζουν τον Μονέ ή τον Ντεγκά. Οι αναπαραστάσεις εποχής γυρίστηκαν σε αναμορφική μορφή, ενώ οι σύγχρονες σκηνές παρουσιάζουν πιο ευκρινείς εικόνες, με λήψεις που έγιναν με σφαιρικούς φακούς.
Η μουσική, που υπογράφει ο Ρομπ, αποτελεί ακόμα ένα μονοπάτι που συνδέει τις εποχές. Για πρώτη φορά, ο Κλεπίς συνεργάζεται με αυτόν τον συνθέτη, ο οποίος δημιουργεί μια instrumental σύνθεση που θυμίζει τόσο τον Ντεμπυσσύ και τον Σάτι, όσο και μια σύγχρονη ευαισθησία. Η ενορχήστρωση αυτή ενισχύει την εσωτερική διάσταση της ταινίας, χωρίς να τονίζει υπερβολικά τα συναισθήματα.
Παρουσιασμένη εκτός διαγωνισμού στην 78η διοργάνωση του Φεστιβάλ Καννών, η Άφιξη του μέλλοντος σηματοδοτεί ένα σημαντικό σταθμό στην καριέρα του Cédric Klapisch, όπως υπογράμμισε ο Thierry Frémaux κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την επίσημη επιλογή του Φεστιβάλ Καννών.
Το Μέλλον Έρχεται
Ταινία | 2025
Πρεμιέρα στους κινηματογράφους: 22 Μαΐου 2025
Δραματική κωμωδία | Διάρκεια: 2ω06λ
Τη σκηνοθεσία ο Cédric Klapisch | Με τις Suzanne Lindon, Abraham Wapler, Vincent Macaigne
Εθνικότητα: Γαλλία
Μέσα από αυτήν την προσωπική και ιστορική προσέγγιση, Η Ήπειρος του Μέλλοντος προσκαλεί σε μια βαθύτερη σκέψη για το χρόνο, τη μνήμη και τις συγγενειες, διατηρώντας ταυτόχρονα την αγάπη του για το ομαδικό σινεμά που διακρίνει τον Κλaπίζ. Η ταινία συνδυάζει την σύγχρονη παρατήρηση με μια διαχρονική ματιά, χωρίς να φορτίζει με υπερβολική νοσταλγία, και παρουσιάζεται με μια προσεκτική σκηνοθεσία που αναδεικνύει τους δεσμούς ανάμεσα στις εποχές.
Για να συνεχίσετε την εμπειρία στον κινηματογράφο, δείτε τις αφίξεις των κινηματογράφων τον Μάιο, τα τάσεις και ταινίες που παίζονται τώρα και την επιλογή μας από τις ταινίες που προβάλλονται στο Φεστιβάλ των Καννών 2025.
