Μήπως το γνωρίζατε; Το Μεγάλο Παλάτι λειτουργούσε ως στρατιωτικό νοσοκομείο κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μέγαρο των Αξιωματικών στο Παρίσι δεν λειτουργούσε ως εκθεσιακός χώρος τέχνης, αλλά ως νοσοκομείο για τραυματίες στρατιώτες. Αφού ερειπωθήκε το 1914, αυτό το εμβληματικό μνημείο μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο μέχρι το 1919.

Όταν επισκέπτεται κανείς σήμερα το Grand Palais, κοντά στα Πλατεία των Ηλυσίων Πεδίων, σκέφτεται κυρίως τις μεγάλες εκθέσεις, τα επιδείξεις μόδας ή τα εντυπωσιακά πολιτιστικά γεγονότα. Όμως, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου (1914-1918), αυτός ο τεράστιος γυάλινος πύργος μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο, έναν ρόλο σαφώς διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζουμε τώρα!

Την 2 Αυγούστου 1914, μόλις μία μέρα μετά την γενική επιστράτευση που ανακοινώθηκε για να αντιμετωπιστεί η εμπλοκή της Γαλλίας στον πόλεμο, το Grand Palais κατασχέθηκε από τον γαλλικό στρατό. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε για τη συγκέντρωση στρατευμάτων και υλικού, αλλά γρήγορα έγινε σαφές πως μπορούσε να καλύψει μια πιεστική ανάγκη: την άμεση περίθαλψη των πολλών τραυματισμένων στρατιωτών, ήδη από τις πρώτες εβδομάδες των μαχών.

Ένα ξεχωριστό νοσοκομείο κάτω από το εντυπωσιακό γυάλινο θόλο

Από τον Σεπτέμβριο του 1914, το Μεγάλο Πύργο μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο, με τους ευρύχωρους χώρους του να μετατρέπονται σε αίθουσες θεραπείας, πρόχειρα χειρουργεία, κοιτώνες και εργαστήρια αποκατάστασης. Μόλις τρεις εβδομάδες χρειάστηκαν ώστε να εγκατασταθούν κρεβάτια, τουαλέτες, σωληνώσεις και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις κάτω από το επιβλητικό γυαλί της στέγης του παλατιού.

Εκεί συχνά κατέφθαναν τραυματισμένοι στρατιώτες από τη μάχη της Μαρίνης και άλλες αιματηρές συγκρούσεις της αρχής του πολέμου: πεζοί, πυροβολητές και zouaves μεταφέρονταν συχνά με τρένο ή ασθενοφόρο, προκειμένου να σταθεροποιηθούν και να λάβουν την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη.

Le saviez‑vous ? Le Grand Palais était un hôpital militaire pendant la Première Guerre mondiale — Hôpital du Grand Palais, matinée donnée par les blessés du dépôt de physiothérapie - Médiathèque de l'architecture et du patrimoine

Ένα σημείο φροντίδας και ιατρικής καινοτομίας

Υπό την εποπτεία του διευθυντή ιατρού René‑Charles Coppin, το νοσοκομείο του Grand Palais απασχολούσε έως και 400 ανθρώπους προσωπικό: γιατρούς, νοσηλευτές, βοηθούς και διοικητικό προσωπικό. Εκεί ακόμη εγκαταστάθηκαν ειδικές υπηρεσίες αποκατάστασης και φυσιοθεραπείας, για να βοηθήσουν τους τραυματίες να επανακτήσουν την κινητικότητά τους—μια πρωτοποριακή πρακτική για την εποχή.

Τα μέσα ενημέρωσης της εποχής μίλησαν για τις «λευκές άγγελους», τις εθελόντριες νοσηλεύτριες που κινητοποιήθηκαν για να ανακουφίσουν τους στρατιώτες, και έγιναν σύμβολα της εθνικής προσπάθειας.

Ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο γεγονός: κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί τοπικοί καλλιτέχνες που δεν είχαν κινητοποιηθεί στο μέτωπο επέλεγαν να εργαστούν για τη διακόσμηση των αιθουσών του νοσοκομείου ή ακόμα και για την κατασκευή αντιγράφων που χρησιμοποιούνταν στην ιατρική, συνδέοντας έτσι τον κόσμο της τέχνης του Παρισιού με τον εθνικό αγώνα.

Ολοκλήρωση της αποστολής και επιστροφή στην πολιτική ζωή

Μετά το Ἑνδοιασμό της 11ης Νοεμβρίου 1918, το Μεγάλο Παλάτι άρχισε να αδειάζει από τους ασθενείς του: κάποιοι κατάφεραν να επιστρέψουν στο μέτωπο ή στο σπίτι τους, ενώ άλλοι μεταφέρθηκαν σε άλλα νοσοκομεία. Το στρατιωτικό νοσοκομείο έκλεισε οριστικά το 1919, και το κτίριο άρχισε σταδιακά να επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του ως χώρος πολιτισμού, φιλοξενώντας ξανά σαλόνια, εκθέσεις και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Αυτή η σελίδα μπορεί να περιέχει στοιχεία με την υποστήριξη τεχνητής νοημοσύνης, περισσότερες πληροφορίες εδώ.