In 2023 is Dracula terug in de bioscoop. De vampier speelt de hoofdrol in de gruwelijke komedie Renfield, vernoemd naar zijn assistent. De film, met Nicolas Cage en Nicolas Hoult in de hoofdrollen, staat gepland voor een release op 31 mei 2023.
Renfield is de nieuwe gruwelijke komedie - niet altijd een gemakkelijk subgenre om onder de knie te krijgen - van Chris McKay, regisseur van The Lego Batman en The Tomorrow War. Naast Dracula, gespeeld door Nicolas Cage, speelt zijn assistent Renfield, gespeeld door Nicolas Hoult. De twee acteurs hebben ook Awkwafina (die Eureka zal spelen in The Little Mermaid live action) en Adrian Martinez(The Guilty op Netflix) in de hoofdrollen.
Ons oordeel:
Chris McKay'sRenfield is een - zeer - herziene versie van de mythe van Dracula, die een giftige, bloeddorstige baas is geworden. Een echte "narcistische pervert" van zijn tijd. Renfield, de assistent van de vampier, probeert zich te bevrijden van Dracula. Daartoe probeert hij een einde te maken aan hun wederzijdse afhankelijkheid.
Verrassend genoeg is deze nieuwe bewerking van het vampierverhaal komisch en ongerijmd. De film speelt deabsurditeitskaart tot het einde uit, en dat is precies waar het grootste potentieel ligt. Er is een ware orgie van bloederige, extravagante scènes, met hectoliters bloed die in alle richtingen over het scherm spuiten. Het is een opeenvolging van scènes die zo leuk kunnen zijn omdat ze zo kluchtig zijn. Hoewel de eerste scènes van de film een knipoog maken naar Tod Brownings film Dracula uit 1961, is dat de enige gelijkenis die we zullen vinden.
Ondanks alle goede punten zijn er echter een paar aspecten van de film die het doel voorbij schieten en de film daardoor kunnen degraderen tot een banale komedie waar we geen tweede keer onze tijd aan willen besteden. Hoewel de voice-over van de film soms humoristisch bedoeld is, heeft hij vaak het tegenovergestelde effect en komt hij een beetje clichématig over. Een aantal plotwendingen hebben ook de pech om ons uit de film te trekken, zowel vanwege hun clichématige aard als hun voorspelbaarheid. Renfield zou ook bekritiseerd kunnen worden vanwege de gebrekkige montage, maar als je weigert om deze film serieus te nemen - en dat doet hij - dan staat je een wilde komedie te wachten. Als je de film niet aan grote scriptdiscipline houdt en deze paar tekortkomingen over het hoofd ziet, lijken de omstandigheden rijp voor een vermakelijke anderhalf uur.
Uiteindelijk ligt de charme van de film in zijn gebrek aan ernst: dichter bij gore en gekke komedie danhorror, fans van maffe films zullen er zeker van genieten.
