Επετηρίδα για την 21η Αυγούστου στο Παρίσι: Πρώτη δολοφονική επίθεση της Αντίστασης στο σταθμό του μετρό Barbès

Την Πέμπτη 21 Αυγούστου 1941, όταν το Παρίσι είχε καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα για πάνω από ένα χρόνο, η Αντίσταση πραγματοποίησε την πρώτη της θανατηφόρα επίθεση εναντίον των εισβολέων στο σταθμό του μετρό Barbès-Rochechouart.

Από τηνεισβολή των Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941, οι κομμουνιστές στη Γαλλία είχαν διαταχθεί ναενταχθούν στην Αντίσταση και να λάβουν μέρος στον αγώνα κατά των Ναζί, πραγματοποιώντας μεμονωμένες επιθέσεις εναντίον Γερμανών αξιωματικών. Ο στόχος ήταν να αναγκάσουν το Ράιχ να κρατήσει τα στρατεύματά του στη Γαλλία, ώστε να μην σταλούν στο Ανατολικό Μέτωπο, βοηθώντας έτσι την ΕΣΣΔ.

Παρά την αντίσταση και τον δισταγμό ορισμένων μελών του κόμματος, περίπου είκοσι νεαροί κομμουνιστές εκπαιδεύτηκαν στο δάσος του Λαρντί το καλοκαίρι του 1941 και σχημάτισαν τα Τάγματα Νεολαίας υπό την ηγεσία τουΑλμπέρ Ουζουλιά και του Πιερ Ζορζ, ενός 22χρονου κομμουνιστή ακτιβιστή και μελλοντικού συνταγματάρχη Φαμπιέν.

Ησύλληψη από τους Γερμανούς στις 13 Αυγούστου 1941 αρκετών νεαρών αγωνιστών -μεταξύ των οποίων ο Samuel Tyszelman, στενός φίλος του Pierre Georges- κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης στο Saint-Denis του Στρασβούργου και η εκτέλεσή τους στις 19 Αυγούστου, ώθησε τα Τάγματα Νεολαίας να αναλάβουν δράση σε αντίποινα. Η ημερομηνία της 21ης Αυγούστου επιλέχθηκε ως αναφορά στηνΕπιχείρηση Μπαρμπαρόσα, η οποία πυροδότησε την εισβολή της Βέρμαχτ στη Σοβιετική Ένωση ακριβώς δύο μήνες νωρίτερα.

Λόγω της έντονης καμπυλότητας της πλατφόρμας του, η οποία προσέφερε πολλά τυφλά σημεία και μια εύκολη διαδρομή διαφυγής, ο σταθμός του μετρό Barbès-Rochechouart επιλέχθηκε από τον Pierre Georges ως τόπος για την επίθεση κατά του εχθρού. Οι νεαροί κομμουνιστές απέρριψαν γρήγορα την ιδέα να σπρώξουν απλώς έναν Γερμανό στρατιώτη στις ράγες καθώς ο συρμός του μετρό εισερχόταν στον σταθμό, ώστε να δώσουν στα στρατεύματα κατοχής να καταλάβουν ότι η πράξη τους ήταν σκόπιμη και όχι τυχαία.

Στις 21 Αυγούστου 1941, ο Pierre Georges συναντήθηκε με τους συντρόφους του Gilbert Brustlein, ο οποίος είχε σταλεί για να τον βοηθήσει να δραπετεύσει, και τους Robert Gueusquin και Fernand Zalkinow, στους οποίους είχε ανατεθεί η παρακολούθηση και η αναφορά, στο σταθμό Barbès-Rochechouart. Λίγα λεπτά αργότερα, ο συνταγματάρχης Fabien πυροβόλησε δύο φορές έναν στρατιώτη της Kriegsmarine, τον Alfons Moser, του οποίου η στολή θύμιζε υψηλόβαθμο αξιωματικό. Στη συνέχεια διέφυγε με τη συνοδεία των συμπολεμιστών του, ενώ ο Alfons Moser πέθανε από εσωτερική αιμορραγία.

Ο Gilbert Brustlein περιγράφει τη σκηνή στο βιβλίο του ως εξής. "Ένας Γερμανός με ναυτική μπλε στολή κατέβηκε τις σκάλες και ανέβηκε στην αποβάθρα δίπλα μας. "Βλέπεις, θα πληρώσει" μου ψιθυρίζει ο Φαμπιέν. Ο ελεγκτής εισιτηρίων κλείνει την πύλη εισόδου καθώς το τρένο μπαίνει στο σταθμό. Σταματάει και το πρώτο βαγόνι βρίσκεται μπροστά μας. Οι πόρτες ανοίγουν. Ο Γερμανός μπαίνει στο βαγόνι, οπότε ο Φαμπιέν τρέχει από πίσω του και κρατάει τα 6,35 του. Δύο πυροβολισμοί: μπαμ, μπαμ! Είμαι δίπλα στον Φαμπιέν, έχω τραβήξει το όπλο μου για να τον προστατέψω. Ο Γερμανός προσπαθεί να γυρίσει προς το μέρος μου, παραπαίει και καταρρέει. Ο Φαμπιέν γυρίζει και τρέχει προς τη σκάλα εξόδου. Τον ακολουθώ, κρατώντας ακόμα το 7.65 μου στραμμένο προς τα εμπρός για να αποκρούσω κάθε προσπάθεια αναχαίτισης. Αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση στην πλατφόρμα και ο ίδιος έβαλε το όπλο του στην τσέπη του [...] Πλησιάζοντας στην κορυφή της σκάλας, ο Fabien φωνάζει: "Σταματήστε τον". [...] Τότε, βλέποντας το όπλο μου να με σημαδεύει, ένας γενναίος άνδρας προσπάθησε να ανέβει το κιγκλίδωμα για να μου φορέσει μια ζώνη. [Τον απέφυγα και όρμησα προς τη μεγάλη ανοιγόμενη πόρτα από την οποία είχε διαφύγει ο Fabien. [...] Τον βρίσκω- με περιμένει στη μεγάλη αίθουσα στη μεσαία λωρίδα της λεωφόρου Barbès. [Διασχίσαμε τη λεωφόρο και πήραμε την οδό Bervic [...] μετά αρχίσαμε να τρέχουμε προς την κατεύθυνση της πλατείας Willette. Κανείς δεν μας κυνηγούσε, αλλά ο Fabien αύξησε τον ρυθμό του και με πρόλαβε μερικά μέτρα [...] Αναφώνησε: "Η Titi εκδικείται".

Μετά από αυτή την επίθεση, η οποία σηματοδότησε την έναρξη των άμεσων επιθέσεων της Αντίστασης κατά των δυνάμεων κατοχής, οι γερμανικές αρχές και το καθεστώς του Βισύ έλαβαν άμεσα κατασταλτικά μέτρα- αυτή ήταν η αρχή της πολιτικής των ομήρων. Στις 23 Αυγούστου, ένα νέο δικαστήριο, το Sections Spéciales, συστάθηκε από το Βισύ για την εκ νέου εκδίκαση ατόμων που είχαν καταδικαστεί για μικρά αδικήματα. Την επόμενη ημέρα, τρεις κρατούμενοι, που είχαν φυλακιστεί για διανομή κομμουνιστικών φυλλαδίων, επανεξετάστηκαν ψευδώς για τρομοκρατία και γκιλοτώθηκαν στο προαύλιο της φυλακής La Santé, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1941 ακολούθησαν άλλοι τρεις κομμουνιστές.

Συνελήφθησαν τον Οκτώβριο του 1941 και ανακρίθηκαν από τη γερμανική και τη γαλλική αστυνομία, τα μέλη της ομάδας του Gilbert Brustlein έδωσαν το όνομα του Brustlein ωςδράστη της επίθεσης, αλλά αυτός διέφυγε. Μόνο στις 30 Νοεμβρίου 1942, όταν οσυνταγματάρχης Fabien συνελήφθη κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου ρουτίνας στο σταθμό του μετρό République, έγινε γνωστό στις αρχές το όνομα του πραγματικού βομβιστή.

• Διαβάστε επίσης
• Εφήμερη για τις 16 Αυγούστου στο Παρίσι: Μαχητές της Αντίστασης πέφτουν σε ενέδρα στο Bois de Boulogne
• Επιθεώρηση για τις 19 Αυγούστου στο Παρίσι: Η απελευθέρωση του Παρισιού
• Η Εβδομάδα που έρχεται 29 Απριλίου - 5 Μαΐου 2024 στο Παρίσι: Βγαίνετε έξω δωρεάν ή σε μειωμένη τιμή

Όταν ανακρίθηκε, ο Pierre Georges κατήγγειλε τον εαυτό του στη γαλλική αστυνομία, λέγοντας: "Την επομένη της εκτέλεσης του Gautherau (sic) από τις γερμανικές αρχές, πραγματοποίησα με δική μου πρωτοβουλία μια επίθεση εναντίον ενός δόκιμου Γερμανού ναυτικού. Εγώ πυροβόλησα. Με συνόδευε ο Brustlein. Έγινε στο σταθμό του μετρό Barbès-Rochechouart στις 21 Αυγούστου 1941.

Φυλακισμένος στις φυλακές Fresnes και στη συνέχεια στο οχυρό Romainville εν αναμονή της απέλασης, ο συνταγματάρχης Fabien κατάφερε να δραπετεύσει τον Μάιο του 1943 και συνέχισε τον αγώνα του κατά των εισβολέων μέχρι τον θάνατό του στις 27 Δεκεμβρίου 1944 στο Habsheim της Αλσατίας, σε έκρηξη νάρκης.