Γιατί η Ρότοντα του Πάρκου Μονσώ ήταν παλιά το πιο μισητό κτίριο του Παρισιού;

Πριν γίνει η κομψή είσοδος ενός από τα ωραιότερα πάρκα της πρωτεύουσας, η διάσημη Ρότοντα του Πάρκου Μονσοού είχε μια λιγότερο «ευγενή» αποστολή: λειτουργούσε ως τελωνείο! Βυθιστείτε στην ιστορία αυτού του ασυνήθιστου μνημείου, ενός σπάνιου θραύσματος από μια εποχή που η είσοδος στο Παρίσι δεν ήταν δωρεάν!

Αν περάσετε από την Πλατεία της Δημοκρατίας-Αντοκριτικής, δεν μπορείτε να χάσετε το νεοκλασικό π^ανό που περικλείεται από στήλες. Σήμερα, εξυπηρετεί ως κομψό φόντο στην είσοδο του πάρκου Μονσώ (και, για την ιστορία, φιλοξενεί τις δημόσιες τουαλέτες και γραφεία του πάρκου), αλλά τον 18ο αιώνα η λειτουργία του ήταν πολύ πιο τρομακτική.

Ο τοιχοπεταλωμένος τοίχος του Παρισιού

Αυτή η ροντόνα, που αρχικά ονομαζόταν Πύλη της Σαρτρ, αποτελούσε ένα από τα γραφεία τελών του διάσημου Τείχους των Γενικών Εφοπλιστών. Χτισμένο λίγο πριν την Επανάσταση (μεταξύ 1784 και 1790), το τείχος αυτό δεν είχε στόχο την άμυνα της πόλης κατά των εισβολέων, αλλά τον έλεγχο των εμπορικών δραστηριοτήτων, επιβάλλοντας φόρους σε κάθε είδους εμπόρευμα, όπως κρασί, κρέας και ξυλεία, που περνούσε την πόλη, ώστε να αντιμετωπιστεί η λαθραία διακίνηση.

Από εκεί προήλθε και η διάσημη φράση της εποχής: «Ο τοίχος που περικλείει το Παρίσι κάνει το Παρίσι να ψιθυρίζει». Οι Παριζιάνοι μισούσαν αυτό το μοναρχικό φόρο διέλευσης που ανέβαζε το κόστος ζωής.

Μια ευγενική χειρονομία προς έναν Πρίγκιπα

Ο αρχιτέκτονας που κρύβεται πίσω από αυτό το μνημείο, γνωστό ως πρυξανία (και 53 ακόμα φράχτες γύρω από το Παρίσι), ονομαζόταν Claude-Nicolas Ledoux. Για τη ρότονα του Monceau, επέλεξε να κάνει τα πράγματα μεγαλειωδώς. Γιατί; Επειδή βρισκόταν στα κτήματα του Δούκα της Ταρτρ (τον μελλοντικό Φίλιππο Ικαριώτη).

Ο Δούκας είχε καταφέρει ακόμη και ένα απίστευτο προνόμιο: ενώ ο ισόγειος και ο πάνω όροφος λειτουργούσαν ως γραφεία, η επάνω βεράντα ήταν αποκλειστικά στη διάθεσή του. Έτσι, μπορούσε να απολαμβάνει μια πανοραμική θέα στον ιδιωτικό του κήπο (το σημερινό Parc Monceau) και ταυτόχρονα να παρακολουθεί ποιος εισέρχεται στην πόλη!

Οι τελευταίοι επιζώντες: πού μπορείτε να βρείτε τους υπόλοιπους;

Από τα 54 μνημειώδη τείχη του Ledoux, μόνο τέσσερα κατάφεραν να επιβιώσουν από τις επιδρομές των κατεδαφιστών του Χαουτσμαν το 1860. Αν σας αρέσει η Ροτόντα του Μονσώ, μπορείτε να αναζητήσετε τα υπόλοιπα ερείπια:

Η Ρότοντα της Βιλεττέ (Στάλινγκραντ): Η πιο εντυπωσιακή από τις τρεις, που σήμερα φιλοξενεί εστιατόριο και γκαλερί τέχνης.
Η Πύλη της Κόλασης (Ντενφέ Ροσέρ): Τα δύο πύργοι που οριοθετούν την είσοδο των Ταφώνων.
Η Πύλη του Θρόνου (Εθνική): Οι δύο πύργοι με επιβλητικούς κιονοστοιχισμένους θόλους, πάνω στους οποίους βρίσκονται αγάλματα βασιλιάδων.

Την επόμενη φορά που θα περπατάτε κάτω από τις κολώνες του Μονσώ, φανταστείτε τους τελωνειακούς να ερευνούν τις φορτωμένες καρότσσες με το κρασί, ακριβώς εκεί όπου σήμερα τα παιδιά τρώνε το μαλλί της γαλοπούλας τους!