Het kasteel van Pierrefonds, zoals we het nu kennen, is het resultaat van een rijke geschiedenis die lang na de bouw van het oorspronkelijke 11e-eeuwse fort begon. In 1397 werd onder impuls van Lodewijk d'Orléans, graaf van Valois en broer van Karel VI, begonnen met de bouw van dit nieuwe fort met als doel zijn invloed te consolideren en zijn rivaal, Jean Sans Peur, hertog van Bourgondië, tegen te werken. Het kasteel, dat deel uitmaakt van een groep met die van Coucy en La Ferté-Milon, vertegenwoordigt een juweel van middeleeuwse architectuur, met zijn defensieve innovaties zoals ronde torens en hoge gordijnmuren, waardoor het in die tijd vrijwel onkwetsbaar was.
Na de moord op Louis d'Orléans in 1407 bleef het kasteel echter onbewoond tot de 17e eeuw, toen het werd gebruikt als schuilplaats door de tegenstanders van Louis XIII. Deze periode markeerde het einde van de middeleeuwse glorie, aangezien de komst van de artillerie de verdediging overbodig maakte, wat leidde tot de ontmanteling op bevel van de koning in 1617. De ruïnes, stille getuigen van deze grootsheid uit het verleden, inspireerden de romantische beweging van de 19e eeuw en trokken ondanks hun vervallen staat kunstenaars en nieuwsgierigen aan.
De wedergeboorte van Pierrefonds begon onder Napoleon III, die de ruïnes wilde transformeren in een keizerlijke residentie en in 1857 Eugène Emmanuel Viollet-le-Duc, beroemd om zijn werk in Carcassonne en Notre-Dame de Paris, opdracht gaf om ze te restaureren. Er wordt gezegd dat Napoleon III twijfelde tussen de restauratie van het kasteel van Pierrefonds en het kasteel van Lavardin in de Loir-et-Cher regio. Keizerin Eugénie, die de beslissing discreet in haar voordeel wilde laten uitvallen, zou hebben voorgesteld om het lot te laten beslissen door middel van loting. Om zeker te zijn van het resultaat, schreef ze echter "Pierrefonds" op de twee stukken papier die voor de loting werden gebruikt, waardoor het lot van het kasteel werd bezegeld.
De list van keizerin Eugenie bepaalde niet alleen het lot van het kasteel Pierrefonds, maar markeerde ook het begin van een spectaculaire transformatie. Onder leiding van Viollet-le-Duc werd het kasteel omgetoverd tot een weelderige keizerlijke residentie, die een romantisch middeleeuws ideaal weerspiegelde. Het project, begonnen in 1857, was gericht op het herscheppen van een geïdealiseerd ridderlijk verleden, perfect in overeenstemming met de restauratiefilosofie van Viollet-le-Duc, voor wie het restaureren van een monument betekende dat het in perfecte vorm werd gebracht. Uiteindelijk heeft de keizerlijke familie hier nooit gewoond. Na de val van het Tweede Keizerrijk werden de werkzaamheden stopgezet en werd het kasteel eigendom van de staat. In 1867 werd het opengesteld voor het publiek als museum voor middeleeuwse kunst. Daarom zijn sommige kamers in Kasteel Pierrefonds niet gedecoreerd en ontbreekt er meubilair.
Vandaag de dag staat het kasteel van Pierrefonds, dat wordt beheerd door het Centre des Monuments Nationaux, trots boven het dorp en trekt het elk jaar duizenden bezoekers. Ze komen om de geslaagde mix van middeleeuwse en Second Empire architectuur te bewonderen en om zich onder te dompelen in de geschiedenis en cultuur van deze opnieuw uitgevonden plek.
Als je vanaf de parkeerplaats naar het kasteel klimt, ontdek je de 8 grote verdedigingstorens die het gebouw omringen, elk versierd met beelden van Preux Chevaliers. Prins Louis d'Orléans liet zeven grote beelden van "Preux" maken en in nissen plaatsen. De figuren van Julius Caesar en Karel de Grote domineren de hoogste torens, terwijl Koning Arthur en Alexander de Grote de zuidelijke gevel sieren. Aan de westkant staan Godefroy de Bouillon, Jozua en Hector van Troje. Judas Maccabaeus ontbreekt en koning David, de negende ridder, wordt gevierd in de kapel. Deze beeldhouwwerken, die in de loop der tijd sterk waren veranderd, werden tijdens de restauratie door Viollet-le-Duc nauwkeurig gereconstrueerd, met uitzondering van dat van Hector, dat uit de 14e eeuw dateert en de tand des tijds heeft doorstaan. De gebeeldhouwde Annunciatie, een gotisch werk gelegen tussen de Caesar- en Karel de Grote-toren van het kasteel, werd ook gemaakt tijdens het bewind van Louis d'Orléans.
Het toegangskasteel van Viollet-le-Duc (een slotgracht overspannen door een ophaalbrug en een dubbel valhek) leidt naar een erehof waar middeleeuwse ruigheid en renaissance elegantie elkaar ontmoeten, bevolkt door fantastische wezens bedacht door de architect. De trap achter het standbeeld van Louis d'Orléans wordt bewaakt door vier fantastische dieren, als sfinxen, gebeeldhouwd door Emmanuel Frémiet.
De barakken, omgebouwd tot expositieruimtes, onthullen de omvang van de restauratie van het kasteel aan de hand van plannen, foto's en maquettes.
De kapel, genesteld in de toren van Judas Maccabaeus, doet denken aan de pracht en praal van de Sainte-Chapelle, met een bovengalerij en een beeld van de heilige Jacobus de Meerdere door Viollet-le-Duc. De kapel heeft een radicale transformatie ondergaan om uit de as te herrijzen. De buitenkant, gekenmerkt door een fijn bewerkt portiek, roosvenster en waterspuwers, is een levendig eerbetoon aan de gotische stijl. Het is waarschijnlijk het enige bekende religieuze gebouw in Frankrijk met een galerij boven het koor.
De gebeeldhouwde figuren op het portaal van de kapel zijn een eerbetoon aan historische figuren: links staat Louis d'Orléans en rechts prinses Valentine Visconti, zijn vrouw. Het centrale beeld is des te intrigerender omdat het een pelgrim uit Santiago de Compostela voorstelt, in de gedaante van Eugène Viollet-le-Duc. Verre van ijdelheid, is deze voorstelling in feite een eerbetoon aan zijn schoonzoon Maurice Ouradou, die het project overnam na de dood van Viollet-le-Duc in 1879.
Maison Monduit, bekend om zijn expertise op het gebied van dakbedekking, werkte op meesterlijke wijze aan de"artistieke loodgieterij" van het kasteel en voerde de visie van Viollet-le-Duc uit. Met grote werken zoals het beeld van de aartsengel Michaël op de torenspits van Mont-Saint-Michel, het Vrijheidsbeeld en de Leeuw van Belfort heeft het bedrijf zijn prestige bevestigd.
De tentoonstelling boven onthult een indrukwekkend assortiment werken in lood en gehamerd koper, de vrucht van het talent van het atelier aan het begin van de 19e eeuw. De originele gipsen afgietsels die werden gebruikt om de beelden te maken die de muren van het gebouw sieren, worden tentoongesteld voor een imposante open haard, samen met modellen van de negen 'Preuses'. Er is ook een model van de beroemde Salle des Preuses.
Het herenhuis herbergt rijkelijk versierde kamers in neogotische stijl, waaronder de Wapenzaal, een voorbode van de Art Nouveau. De Salle des Preuses (die momenteel gerenoveerd wordt), geïnspireerd op het Château de Coucy, met zijn omgekeerde plafond van de scheepsromp, is een oogverblindend voorbeeld van de visie van Viollet-le-Duc.
Achter de smetteloos witte stenen muren schittert de ontvangstruimte met zijn kleurrijke schittering, een ruimte die ooit gewijd was aan de familieleden van de keizerlijke dynastie. Deze levendige wereld werd gevormd door de verbeelding van Viollet-le-Duc, die zijn inspiratie haalde uit de middeleeuwse flora en fauna voor het gebeeldhouwde en geschilderde decor.
Met behulp van de eeuwenoude technieken van temperaschilderen, in zwang van de 15e tot 16e eeuw, versmolt de kunstenaar pigmenten met eigeel, huidlijm of Arabische gom voordat hij ze aanbracht op geprepareerd pleisterwerk, waardoor de muren tot leven kwamen met een opmerkelijke kleurintensiteit. Vlakbij de open haard springen antieke meubels in het oog, waaronder een uitzonderlijke bank met verstelbare rugleuning versierd met bloemmotieven, ontworpen door Viollet-le-Duc in harmonie met de omringende architectuur en decoratie.
De architect verspreidde ook hersenschimmen en fantastische wezens door de ruimte, waardoor het houtwerk de status van kunstwerk kreeg. Met deze elementen drukt Viollet-le-Duc zijn passie voor de middeleeuwen uit en nodigt hij bezoekers uit om zich onder te dompelen in de fascinerende geschiedenis van het kasteel. Als we omhoog kijken in de slaapkamer van de keizer, ontdekken we een verhalend middeleeuws fries dat het epos van een ridder uitbeeldt, van zijn geboorte tot zijn heldendaden.
Bijen, het embleem van Napoleons keizerrijk, sieren de open haard, terwijl gestileerde adelaars de muren versieren met sjablonen. Onder het plafond doet een oranje fries met motieven geïnspireerd door de natuur meer denken aan Art Nouveau dan aan de Middeleeuwen. De muren zijn ook versierd met verschillende ingelijste schilderijen die het kasteel van Pierrefonds voorstellen als een 'romantische ruïne' voordat het werd gerestaureerd, zorgvuldig opgehangen aan de lambrisering.
Er is ook de Wapenzaal, die wordt gerestaureerd en gedecoreerd met wapenschilden en heraldische tekeningen. In de 19e eeuw werd in deze kamer de wapencollectie van de keizer tentoongesteld, behangen met imposante houten wapenschilden.
Onder de majestueuze Salle des Preuses ligt de Salle des Gardes, ontworpen door Viollet-le-Duc om de huurlingen te huisvesten. Vandaag de dag worden hier fragmenten van het voormalige kasteel en een indrukwekkende maquette van de wereldtentoonstelling van 1878 tentoongesteld.
Er is ook een maquette van het kasteel te zien, gebouwd tussen 1967 en 1878 onder leiding van Lucjan Wyganowski, Viollet-le-Duc's belangrijkste assistent en inspecteur van de werken in Pierrefonds van 1858 tot 1885, door steenhouwers Amédée Selle père et fils, Lecot fils Victor et Léopold Devillers en Charly Demarle. Het werd tentoongesteld op de Wereldtentoonstelling van 1878 en vervolgens in het Musée de Cluny in 1879.
De crypte, toegankelijk via een onopvallende trap, is een plaats vol mysterie waar kopieën van liggende figuren uit de Basiliek van Saint-Denis worden tentoongesteld, tegen een fascinerende achtergrond van licht en geluid, waardoor het "bal van liggende figuren" ontstaat.
In het kasteel van Pierrefonds hebben verschillende beroemde filmopnames plaatsgevonden, waaronder Papy fait de la résistance (1983), Les Couloirs du temps : les Visiteurs 2 (1998) van Jean Poiré en Jeanne d'Arc van Besson (1999), de soap Les Rois Maudits (2004) en de BBC-serie Merlin (2008).
Om Château de Pierrefonds met de auto te bereiken vanuit Parijs en de regio Ile-de-France, neem je de Autoroute du Nord (A1), volg je de A104 bij Roissy-Charles-de-Gaulle en vervolgens de N2 richting Soissons. Neem de afslag Crépy-en-Valois en rijd door de stad, volg de borden naar Pierrefonds, hoewel de bewegwijzering niet perfect is. Na ongeveer 15 km pittoresk rijden door de valleien van Automne en Valois verschijnt het kasteel, dat het landschap domineert. Er is gratis parkeergelegenheid in de rue Sabatier, vlakbij de ingang. Als alternatief kun je via de tolwegen de A1 verlaten bij afrit 9 richting Compiègne, door Lacroix-Saint-Ouen rijden nadat je de Oise bent overgestoken en vervolgens de D85 nemen door het bos van Compiègne. Bezoekers die vanuit Lille of Noord-Frankrijk komen, kunnen de A1 nemen tot afrit 11 richting Compiègne, de stad omzeilen en de D973 naar Pierrefonds volgen. De camping is niet goed bereikbaar met het openbaar vervoer.
Het kasteel is voor bezoekers geopend van 2 mei tot 4 september van 9.30 tot 18.00 uur en van 5 september tot 30 april van 10.00 tot 17.30 uur. Het is belangrijk om te weten dat de laatste toegang tot het monument één uur voor sluitingstijd mogelijk is, en dat het park 45 minuten voor sluitingstijd van het monument sluit. Jaarlijkse sluitingsdagen zijn 1 januari, 1 mei en 25 december.
Individuele toegang kost €9. Er zijn ook twee- en driepersoonstickets verkrijgbaar, waarmee bezoekers andere culturele bezienswaardigheden in de buurt kunnen bezoeken: het tweelingticket met de Cité internationale de la langue française in het Château de Villers-Cotterêts kost €15, en het driepersoonsticket, waarbij ook het Domaine national du Château de Coucy is inbegrepen, kost €20. Toegang is gratis voor jongeren onder de 18 jaar, jongeren tussen de 18 en 25 jaar die onderdaan zijn van een EU-land of legaal in Frankrijk verblijven buiten de EU, gehandicapten en hun verzorgers, werkzoekenden op vertoon van een certificaat dat minder dan 6 maanden oud is en houders van een geldige onderwijspas. Bovendien is de toegang voor iedereen gratis op de eerste zondag van januari, februari, maart, november en december en op de Open Monumentendagen.
Kortom, het Kasteel van Pierrefonds is een levende getuigenis van de middeleeuwse geschiedenis en de creativiteit van de 19e eeuw en biedt ons een rijke ervaring. Binnen zijn muren komen het verleden en de visie van een architect samen om een uniek verhaal te vertellen dat we je aanraden te ontdekken.
Datums en tijdschema's
Van 27 februari 2024 Bij 31 december 2027
Plaats
Kasteel Pierrefonds
undefined Rue Viollet le Duc
60350 Pierrefonds
prijzen
Moins de 26 ans UE : Vrij
1er dimanche du mois de novembre à mars inclu : Vrij
Billet adulte : €9
Aanbevolen leeftijd
Voor iedereen
Officiële site
www.chateau-pierrefonds.fr
Meer informatie
Van 2 mei tot 4 september: 9.30 - 18.00 uur Van 5 september tot 30 april: 10.00 - 17.30 uur Let op: laatste toegang tot het monument een uur voor sluitingstijd. Het park sluit 45 minuten voor sluitingstijd van het monument. Gesloten op 1 januari, 1 mei en 25 december. Let op: De Salle des Preuses is tijdens de duur van de werkzaamheden gesloten voor publiek.
