Stel je Parijs voor in het midden van de 18e eeuw: de gebouwen zijn bescheiden, de monumenten reiken niet naar de hemel zoals vandaag. Het project van het Pantheon gaat in 1758 van start onder leiding vanarchitect Jacques-Germain Soufflot, op de Montagne Sainte-Geneviève in het5e arrondissement van het . Volgens sommige bronnen is het gebouw ongeveer 83 meter hoog (inclusief de koepel). Vóór de komst van de Eiffeltoren in 1889 stond het Panthéon bekend als een van de monumenten met een prachtig panoramisch uitzicht over de hoofdstad.
We spreken dan van een 'uitkijkpunt' of 'hoog monument', maar niet om te beweren dat het het hoogste gebouw van Parijs was – nauwkeurige metingen zijn niet altijd beschikbaar en andere heuvels of gebouwen zouden qua hoogte kunnen concurreren. Sommige bronnen geven trouwens aan dat het hoogste punt van Parijs in termen van natuurlijke hoogte niet de Montagne Sainte-Geneviève is, maar een andere heuvel. We zullen dus eerder spreken van het Panthéon als 'een van de hoogste uitkijkpunten binnen de stadsmuren van Parijs' voordat de Eiffeltoren de Parijse skyline opnieuw definieerde.
Een pittoreske anekdote
Er wordt verteld dat Parijzenaars in de 19e eeuw, die de zonsondergang boven de hoofdstad wilden bewonderen, naar het terras van het Pantheon of naar de omgeving van de koepel gingen (met toestemming van de beheerder) om te genieten van een panorama dat in die tijd zeer zeldzaam was. De stilte van de straten, de rivier, de nog niet zo hoge daken van Parijs: een eenvoudig maar uitzonderlijk schouwspel. Toen kwam de Eiffeltoren – en het perspectief veranderde: een nieuwe metalen reus rees op, vestigde een nieuw hoogterecord en overschaduwde enigszins het oude 'uitkijkpunt'.
Het Pantheon blijft een plek vol herinneringen: neoklassiek, doordrenkt van geschiedenis, biedt het onderdak aan de grote persoonlijkheden van de natie. Wie vandaag op het Place du Panthéon staat of naar de hoogste toegankelijke verdieping klimt, heeft nog steeds het gevoel 'boven' Parijs te staan, hoewel er nu veel andere uitzichtpunten zijn die hiermee concurreren. En dat herinnert ons eraan dat vóór de metalen verticaliteit van de Eiffeltoren het Parijse landschap zijn eigen symbolische 'hoogten' had, gebouwd in steen, ijzer – of met uitzicht op de daken.
Deze pagina kan elementen bevatten die met AI zijn ondersteund, meer informatie hier.
