Güneş Kral: Kült müzikal 2025-2026 kışında Dôme de Paris'te - ek tarihler

Pudralı peruklar ve korseler kısa sürede tükenecek... çünkü Güneş Kralı Aralık 2025'te yeniden sahnede! Kamel Ouali ve Dove Attia'nın kült müzikali, ilk gösteriminden yirmi yıl sonra Versailles'a yakışır bir geri dönüş yapıyor.

Dinleyin, dinleyin, bayanlar ve baylar - Güneş Kral 2025 'te Dôme de Paris 'te tahtını geri almaya hazır! Prömiyerinden yirmi yıl sonra, Kamel Ouali ve Dove Attia'nın kült müzikali, şimdi Décibels Productions'ın yapımcılığında, 4 Aralık 2025 - 18 Ocak 2026 tarihleri arasında Paris'e büyük dönüşünü yapacak ve ardından tüm krallığı, daha doğrusu tüm Fransa'yı turlayacak!

Chéri FM'e göre, 2005 yılında Palais des Sports'da taç giymesinden bu yana, 14. Louis'nin aşklarını ve tutkularını anlatan bu gösterişli şov, Fransa, İsviçre ve Belçika'da 380 gösteride 1,6 milyondan fazla seyircinin gözlerini kamaştırdı. "Être à la hauteur " den "Je fais de toi mon essentiel "e kadar zamansız marşları bir nesle damgasını vurmuş ve bu süreçte iki büyük şarkıcıyı taçlandırmıştır: Güneş Kralı rolündeki Emmanuel Moire ve asi kardeş rolündeki unutulmaz Christophe Maé.

Ve Saray'a inananlar için iyi haber: Emmanuel Moire 14. Louis'nin tacını giyiyor! Onun yanında Flo Malley (The Voice, Salut les Copains, Paradis Latin) Beaufort Dükü olurken, Louis Delort (The Voice, 1789: Les Amants de la Bastille) Kral'ın kardeşi olarak Saray'da işleri biraz karıştırmayı vaat ediyor.

Kadınlar tarafında, kadın rolleri Saray'a biraz daha çekicilik katıyor: Lou (The Voice Kids, Molière le spectacle musical) Marie Mancini, Clara Poulet Madame de Maintenon, Vanina halkın kızı Isabelle ve Margaux Heller (The Voice, Flash Dance) Madame de Montespan'ı canlandıracak.

Bu dönüş, Fransız müzikal komedisinin diğer anıtları olan On Emir ve Notre-Dame de Paris'in ayak izlerini takip eden büyük yeniden canlandırma geleneğindedir. Perde asil bir dönüşle açılıyor... Efsaneye yeniden dalmaya hazır mısınız?

Bizim fikrimiz :

2005 yılında aklınızda kalan parıltılı anıları unutun… Kral Güneşi 2025 versiyonu, tamamen yenilenmiş, oldukça modern ve bazen şaşırtıcı bir şekilde Paris Kulelerinde ortaya çıkıyor. Barok dekorlar geride kaldı: artık sahne tasarımını domine eden 2D ekranlar var. Cesur bir değişim bu; ilk bölümde biraz soğuk, beklenildiği kadar içine çekici olmayan bir atmosfer söz konusu. Ama aranın ardından teknoloji canlanıyor: Versay ışık saçıyor, gösteriş parlaklıkla ortaya çıkıyor ve sahne daha da büyüyor. Bu yönelim bazılarını memnun etse de, bazılarını şaşırtabilir, ama bu büyük klasiği güncelleme isteğini tamamen benimsemekten çekinmiyor.

Ve bu modernlik burada bitmiyor: Bu yeni versiyon, daha fazla metin, daha çok sahne ve biraz daha bağlam sunuyor - hikâyeyi detaylandıran ve çatışmaları daha iyi yerleştiren zengin bir anlatım. Kostümler tarafında, pastel tonlar, eski altın ve gösterişten uzak, bu kadar gösterişli bir dönemeç için oldukça şaşırtıcı. Esprili ve sanatsal çizgiyle uyumlu bir sadelik bu; tabii, zenginlik tutkunlarını biraz şaşırtabilir.

Sahneye dönecek olursak, yeni ekip bu zorluğu başarıyla aşmış: Emmanuel Moire, gösterinin bel kemiği, her zamanki gibi büyüleyici varlığıyla öne çıkıyor; Lou Jean, nam-ı diğer Marie Mancini, sesiyle kristal gibi parlıyor; ve Louis Delort, Christophe Maé’den devraldığı kral kardeşi rolünü harika bir yetenekle yeniden canlandırıyor. Müzik kısmında ise, herhangi bir hataya rastlanmaz: pop-rock düzenlemeleri tam da 2005’e ait ve eskimemiş durumda. Ancak, canlı müzisyen eksikliği - önceden birkaç gösteride vardı - bu ikonik parçaların zamansız gücüne gölge düşürmüyor. Yeni birkaç şarkı, hikâyeye fazla bir katkı sağlamasa da, parçayı zenginleştirme isteği ilginç duruyor.

Hız yine hiç düşmüyor: sessizlik yok, sahne geçişleri, rap bölümleri, breakdancerlar ve alevlendiren final ile nefes kesici bir temposu var. Arada birkaç küçük aksaklık da olabiliyor: seyirci ile yapılan etkileşim, ara sıra sahne deneyimini bozuyor ve bazı kısımların anlamı biraz belirsiz kalıyor…

Sonuç olarak, 2025 versiyonu cesur bir deneme niteliğinde, daha yoğun, daha açık ve bazen tutarsız olsa da, ilk versiyondan biraz daha az duygusal, ama güçlü, güncel kaynaktan ilham alan enerjisiyle dikkat çekiyor. Klasiğin mirasını biraz sarsarken, yenilikçi bir bakış açısı getiriyor.

Sahnedeki tek olumsuzluk: görünüş açısından oldukça değişkenlik gösteren alanlar (örneğin, biz Carré Or, 10. sıra ortadaydık ve sahnede çok iyi göremiyorduk), ve izni olsa da bazen ortamı bölen akıllı telefonlar… Bazı anlar sihrin kaybolmasına neden oluyor.