Gerhard Richter: de overzichtstentoonstelling van de Duitse schilder in de Fondation Louis Vuitton - onze foto's

In navolging van David Hockney's flitsende, overvolle landschappen, neemt de Fondation Louis Vuitton een van de giganten van de hedendaagse kunst, Gerhard Richter, onder handen in een XXL retrospectief. De Duitse schilder, geboren in Dresden in 1932, legt zijn penselen - of liever zijn krabbers - neer in het 16e arrondissement van Parijs voor een totale tentoonstelling die 60 jaar bruisende creatie omvat.

Van fotografische onscherpte tot de zuiverste abstractie, van penseelstreken tot experimenten op glas, Richter laat sporen en genres met onthutsend gemak vervagen. Tussen figuratie en abstractie is elk werk een visueel enigma, vakkundig gecomponeerd - Richter schildert nooit wat hij ziet, maar wat hij verkiest te laten zien. En daar gaat het om: ons anders laten kijken.

Van 17 oktober 2025 tot 2 maart 2026 zullen 270 werken te zien zijn in de hele Foundation. Olieverfschilderijen, aquarellen, tekeningen, stalen en glazen sculpturen, overschilderde foto's... een caleidoscoop van visuele ervaringen, van 1962 tot 2024. Een primeur in termen van dichtheid en tijdelijkheid!

We komen tot de kern van de zaak met Galerie 1 (1962-1970), waar fotografie dient als filter en springplank. Onkel Rudi, tante Marianne, de bommenwerpers... achter de schijnbare neutraliteit roept Richter zijn eigen geschiedenis en die van een land op. De Vier Glazen Panelen en de Kleurenkaarten, waarin het beeld schommelt, ontbindt en reflecteert, waren ook een keerpunt.

In Galerie 2 (1971-1975) stroomt het... letterlijk! Vermalungen (druppels), Peintures Grises (Grijze Schilderijen) en gecontroleerde ontbindingen waren aan de orde van de dag. Speciale vermelding verdienen de 48 Portretten van de Biënnale van Venetië in 1972, of deze Annunciatie van Titiaan opnieuw bekeken in Richters stijl: gedeconstrueerd classicisme, gepigmenteerd met ironie.

Galerie 4 (1976-1986) markeert de intrede in deabstractie. Hier onderzoeken we het materiaal, zoomen in op het gebaar. Het penseel wordt het onderwerp bij Strich, terwijl Richter het intieme niet vergeet met portretten van Betty, zijn dochter, of opnieuw uitgevonden landschappen en stillevens.

• Lees ook
• De beste deals van deze week in Parijs en Île-de-France, van 29 december 2025 tot 4 januari 2026
• Gratis musea en monumenten in Parijs en de regio Ile-de-France: culturele tips

Galerie 5 (1987-1995). De Duitse geschiedenis haalde het doek in met 18 oktober 1977, een aangrijpende serie die in bruikleen is van het MoMA. Hier bereikt Richter een rauwe, bijna pijnlijke intensiteit. In dezelfde geest keerde hij terug naar zijn eerste familiemodellen met Sabine mit Kind en tekende hij diepe, gekwelde abstracties.

In de zalen 7 en 9 (1996-2009) staat het toeval centraal. Van kleine formaten tot grootschalige fresco's, alles is te zien: Silikat, 4900 Colors en de sublieme Cage Paintings, subtiele hommages aan componist John Cage.

Dan komen de galeries 9 en 10 (2009-2023) voor een laatste salvo van verrassingen: werken op glas, digitaal gegenereerde Strip Paintings en Birkenau, een opvallende serie gebaseerd op foto's genomen in een nazikamp. Puur, frontaal, essentieel.

Beeldhouwkunst loopt als een rode draad door de hele tentoonstelling. Tot slot bieden drie zalen gewijd aan aquarellen, tekeningen en overschilderde foto's een gevoelig tegenwicht, waar papier, inkt en transparantie een glimp opvangen van de visuele obsessies die voor Richter altijd in beweging zijn, zelfs sinds hij in 2017 zijn penselen neerlegde.

Gerhard Richter schildert, krast, vervaagt, snijdt, polijst en reflecteert - letterlijk en figuurlijk. Een meesterlijke tentoonstelling die het beeld en de reflectie, de vorm en het uitwissen ervan vastlegt.