Een van de mooiste ruiterstandbeelden in Parijs is dat van Jeanne d' Arc, dat langs de rue de Rivoli loopt, meer specifiek Place des Pyramides. Het moet gezegd worden dat dit emblematische werk doordrenkt is van geschiedenis. Het monument, dat onze nationale heldin voorstelt, is veel meer dan een eenvoudige creatie; het bevat een vreemd verhaal dat destijds de krantenkoppen haalde.
Na de Frans-Pruisische oorlog van 1870 besloot Frankrijk, dat zichzelf en zijn imago wilde herstellen, een standbeeld op te richten ter ere van Jeanne d'Arc, een symbool van moed en nationale eenheid. Emmanuel Frémiet, een beroemde beeldhouwer uit die tijd, werd gekozen voor deze belangrijke taak.
Het standbeeld werd opgericht op 20 februari 1874 en hetzelfde jaar onthuld, rustend op een sokkel ontworpen door de architect Paul Abadie en omringd door een beschermhek gemaakt door Gabriel Davioud. Dit bronzen werk werd gemaakt door de gieterij Thiébaut Frères. De eerste ontvangst van deze creatie was gemengd, met kritiek op de imposante - zij het realistische - afmetingen van het paard, die de delicate vrouwelijke figuur die erop zat leken te overschaduwen. Desondanks prees de kunstcriticus Paul Mantz in een artikel in de krant Le Temps op 16 juni 1889, toen Frémiet een herziene versie van het standbeeld onthulde, de originaliteit en waarde van de eerste versie op de Place des Pyramides, waarbij hij het opvallende contrast tussen de jeugd van Jeanne d'Arc en haar stoere rijdier prees. Hij beweerde dat het beeld, ondanks aanvankelijke bedenkingen, uiteindelijk de bewondering had gewonnen van kenners, die geen reden zagen om het te veranderen.
Jeanne d'Arc, gezeten op haar energieke paard, zwaait in gevechtstenue trots met haar vlag, alsof ze wil uitroepen: "Er is nog niets verloren! Het is precies deze overtuiging die de fabrikant uit de Vogezen wil overbrengen.
Zodra het standbeeld was opgericht, werd het het doelwit van veel kritiek. Jeanne werd bekritiseerd omdat ze te dun was en het paard omdat het buiten proportie was, hoewel het realistisch was. Getroffen door deze harde kritiek maakte de trotse kunstenaar, die in het geheim een replica van zijn Jeanne te paard maakte voor Nancy, een nieuwe versie. Deze versie werd in 1889 voltooid en in marmer gepresenteerd in de Salon des Champs-Elysées. Op 28 juni 1890, ter gelegenheid van de verjaardag van de kroning van Karel VII, werd het standbeeld in Nancy met veel tamtam onthuld.
Emmanuel Frémiet herschiep op eigen kosten zijn creatie als een nieuwe Jeanne. De uitdaging bleef om het beeld op de Place des Pyramides te vervangen... De oplossing kwam onverwacht, dankzij de Parijse politieprefectuur die Frémiet op de hoogte bracht van de schade die was veroorzaakt door de metrowerkzaamheden. De beeldhouwer maakte van de gelegenheid gebruik om het beeld in het geheim om te ruilen. Op 16 mei 1899, bij het eerste ochtendgloren, verving hij discreet de oude versie door de nieuwe, die hij had verguld om het patina te versterken.
Gekroond met lauweren, die de overwinning symboliseren, houdt ze trots haar vaandel vast, gekleed in haar harnas, het zwaard in de schede dat het gevaar oproept dat de natie bedreigt, en geschoeid met sporen, het teken van haar lidmaatschap van de ridderschap. Op haar trouwe ros, door La Trémouille beschreven als zwart, is ze op weg naar Reims voor de kroning van Karel VII. Het paard is afgebeeld in volle draf, met gesynchroniseerde beweging van de ledematen. Jeanne's rechte, onbuigzame houding, trotse blik en onbewogen gezicht laten haar in actie zien. Haar missie bleef onvoltooid tot Karel VII werd gekroond, in overeenstemming met het bevel van haar hemelse stemmen.
Dit verrassende verhaal over het in het geheim verwisselde standbeeld verrijkt ons begrip van de Parijse geschiedenis en nodigt ons uit om met een frisse blik te kijken naar de monumenten in onze omgeving. Als we door de straten van Parijs wandelen, worden we uitgenodigd om de stad te herontdekken, niet alleen door haar landschappen en architectuur, maar ook door de verhalen en mysteries die haar standbeelden en emblematische pleinen bezielen.
Replica's van het standbeeld, in verschillende maten, werden later opgericht in verschillende Franse steden, waaronder Lille (1913, in onverweerd brons), Saint-Étienne (1916, in onverweerd brons) en Compiègne (1960, in onverweerd brons). Jeanne d'Arc kreeg ook internationale erkenning, met een standbeeld van haar in Portland. Dit standbeeld, een exacte replica in verguld brons dat in 1925 werd ingehuldigd, werd gemaakt van de originele mallen van het Parijse standbeeld en verscheept naar de Verenigde Staten als eerbetoon aan de "doughboys", de Amerikaanse soldaten die sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog.
Bronnen: Wikipedia
Plaats
Pyramidesplein
undefined Place des Pyramides
75001 Paris 1
prijzen
Vrij
Aanbevolen leeftijd
Voor iedereen
