Een duik in de geschiedenis van Le Rocher de Cancale is een reis door de tijd, in het hart van de culinaire en culturele evolutie van Parijs. Sinds de oprichting in 1804 door Alexis Belaine is dit restaurant een emblematisch herkenningspunt geworden in de rue Montorgueil, een wijk die historisch verbonden is met de handel in verse vis van de Normandische en Picardische kusten. Le Rocher de Cancale, met zijn specialiteiten van gebakken oesters of oesters geserveerd 'en coquille', trok al snel de aandacht van de Parijse society en werd een onmisbare ontmoetingsplaats na het theater.
Wist je dat er in de 19e eeuw jaarlijks miljoenenoesters werden gegeten in Parijs? Er werd toen gezegd dat Parijs bijna 17 miljoen van deze weekdieren per jaar opslokte, wat de status van Parijs als stad met een verfijnde smaak bevestigde. De beroemde Rocher de Cancale was een van de meest gewilde plekken. De naam riep een iconische plek op voor de fijnproevers van de hoofdstad, ook al was het niet op een rots of in Cancale, maar in het hart van Parijs, in de bruisende wijk Les Halles.
Het restaurant heeft illustere figuren als Alexandre Dumas, Théophile Gautier en Eugène Sue aangetrokken. Le Rocher de Cancale heeft ook zijn sporen nagelaten in de literatuur, want het werd vereeuwigd door Balzac in La Comédie Humaine, waar de auteur zelf van de oesters genoot. Deze literaire faam heeft sterk bijgedragen aan het prestige van de Rocher de Cancale als essentieel onderdeel van het gastronomische, culturele en historische erfgoed van Parijs, zozeer zelfs dat het in 1997 op de monumentenlijst is geplaatst.
Laurent Grimod de La Reynière, een gerenommeerd gastronomisch criticus uit die tijd, organiseerde hier zijn beroemde "Caveau dinners", waarbij een geselecteerde jury de gerechten van de restaurateurs proefde en beoordeelde. Het was hier dat "sole normande " werd gecreëerd door chef Langlais in 1837.
De eerste "Au Rocher de Cancale" ontstond in 1804 op 59 rue Montorgueil, profiterend van de strategische locatie, een bruisende handelsplaats en een bevoorrechte ontmoetingsplaats voor oesterkwekers. In de nadagen van het Eerste Keizerrijk verkocht Balaine, de oorspronkelijke eigenaar, de Rocher de Cancale aan een man genaamd Borel, die in 1846 failliet ging. Na een korte periode van sluiting en een onderbreking van een jaar in de rue Richelieu herrees het restaurant uit de as, maar deze keer aan de andere kant van de straat, tegenover de oorspronkelijke locatie. Het is de huidige locatie die nu te zien is op 78 rue Richelieu.
De voorgevel van het restaurant, gerestaureerd om een elegant pastelblauw te onthullen met houtsnijwerk in Lodewijk XVI-stijl, en de fresco's van Gavarni binnenin getuigen van het artistieke en gastronomische erfgoed van deze plek. Al deze elementen dragen bij aan het creëren van een unieke sfeer.
Het unieke van Le Rocher de Cancale ligt niet alleen in de omgeving, die rijk is aan geschiedenis, maar ook in het culinaire aanbod. Het menu van Le Rocher de Cancale weerspiegelt deze traditie en past zich aan de hedendaagse smaak aan. Voorgerechten, zoals ravioli de Royan of escargots de Bourgogne, zijn een eerbetoon aan lokale producten en de finesse van de Franse keuken. Hoofdgerechten, zoals geroosterde kabeljauw of entrecôte met Roquefort-saus, worden met zorg bereid, waarbij culinaire technieken uit het verleden in ere worden gehouden. De desserts, van de bourbon vanille crème brulée tot de chocolade mi-cuit, sluiten de maaltijd af met een noot van traditionele zoetheid.
Kortom, een bezoek brengen aan Au Rocher de Cancale is een levend onderdeel van de Parijse geschiedenis ervaren en tegelijkertijd genieten op het bord. Het is om te gaan zitten waar generaties fijnproevers het leven hebben gevierd, lekker hebben gegeten en hebben deelgenomen aan de evolutie van een rijke en gevarieerde culinaire traditie. We nodigen iedereen uit om over de drempel van deze historische plek te stappen, de sfeer op te snuiven die doordrenkt is van geschiedenis en te genieten van elk gerecht als een hoofdstuk in een culinair verhaal uit Parijs.
In de Rue Montorgueil vindt u ook andere historische plekken, zoals de patisserie Stohrer, het voormalige Café Biard, waar nu de patisserie van Jeffrey Cagnes is gevestigd, en het restaurant Escargot d'Or , dat we u graag laten ontdekken.
Lees ook:
L'Escargot Montorgueil, het Parijse instituut dat 200 jaar later nog steeds in de smaak valt
L'Escargot Montorgueil, gelegen in de wijk Halles in Parijs, viert Bourgondische slakken met originele recepten en voert de grote klassiekers van de Franse gastronomie op briljante wijze uit. [Lees verder]
Ontdek de gevel Au Planteur in de wijk Montorgueil in Parijs, die sinds 1984 op de monumentenlijst staat. Deze koloniale gevel en fresco bevindt zich op 10-12 rue des Petits-Carreaux in het 2e arrondissement en is nog steeds onderwerp van veel discussie, en wij willen je er alles over vertellen. [Lees verder]
Stohrer, de oudste nog bestaande Parijse patisserie, serveert al sinds 1730 heerlijke creaties. Dit instituut is gevestigd op 51 rue Montorgueil in het 2e arrondissement van Pari en is het hele jaar door geopend. [Lees verder]
Jeffrey Cagnes neemt de rue Montorgueil over! Als je een zoetekauw, een hartigekauw of een chocoladefanaat bent, is dit het moment om de emblematische patisserie van de chef te ontdekken in het 2e arrondissement van Parijs, op een steenworp afstand van Les Halles. [Lees verder]
Bronnen :
Datums en tijdschema's
Van 21 februari 2024 Bij 31 december 2027
Plaats
Au Rocher de Cancale
78, Rue Montorgueil
75002 Paris 2
Aanbevolen leeftijd
Voor iedereen
Instagram pagina
@aurocherdecancale
Meer informatie
Elke dag geopend van 8.00 tot 2.00 uur.
L'Escargot Montorgueil, het Parijse instituut dat 200 jaar later nog steeds in de smaak valt
Wist je dat? Wat is het verhaal achter de gevel van Au Planteur in Parijs dat zoveel discussie veroorzaakt?
Stohrer, de oudste banketbakkerij in Parijs die nog steeds bestaat
Jeffrey Cagnes patisserie, rue Montorgueil, Parijs
