Στα Υβλίν, ένας παλιός ιστορικός υδάτινος αγωγός πότιζε τους κήπους του Château de Versailles

Ανακαλύψτε τον υδατόπυργο του Λουβεσέν, ένα εμβληματικό μνημείο των Υβλίνων που κατασκευάστηκε επί λουδοβίκου XIV για να μεταφέρει το νερό που αντλείται από τον Σηκουάνα προς τους πολυτελείς κήπους των Βερσαλλιών και του Μαρλ – ένα υδραυλικό αριστούργημα του 17ου αιώνα που εξακολουθεί να είναι ορατό και σήμερα.

Πριν από την εποχή της μοντέρνας ιστορίας, επί βασιλείας του Βασιλιά Ήλιου, τα νερά ανέβλυζαν από τις μεγαλόπρεπες πηγές των Βερσαλλιών με την επιδεξιότητα ενός μηχανικού που θα μπορούσε να εμπνεύσει μύθους: αυτός ήταν ο επιτυχής σχεδιασμός του υδρευτικού έργου Louveciennes, γνωστό και ως υδραύλακας Μαρλί, στις Υβλίνες. Χτισμένο ανάμεσα στα 1681 και 1685 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Louis XIV, χρησίμευε ως μέρος ενός ευρύτατου συστήματος που μεταφέρει το νερό του Σηκουάνα μέχρι τα κήποι των βασιλικών κάστρων των Βερσαλλιών και του Μαρλί – ένα τεράστιο έργο που στόχευε στην ικανοποίηση των αναγκών σε νερό των εντυπωσιακών υδάτινων χώρων και των παιχνιδιών του βασιλικού οίκου, αποκλειστικά σταλμένο από τον Βασιλιά Ήλιο.

Η Μηχανή του Marly: η πιο φιλόδοξη αντλία της εποχής της

Αυτός ο υδραγωγός δεν λειτουργούσε μόνος του: ήταν το αποκορύφωμα ενός συστήματος στο κέντρο του οποίου βρισκόταν η Μηχανή του Marly, μια τεράστια υδραυλική εγκατάσταση που βρισκόταν στον ποταμό Σηκουάνα, στο Μπουζιβάλ. Αποτελούμενη από 14 αμμοθώρακες, αυτή η μηχανή άντλησε το νερό του ποταμού και το ανέβαζε μέχρι την κορυφή του λόφου της Louveciennes – περίπου 150 μέτρα πάνω από το επίπεδο του ποταμού – χάρη σε ένα ευφυές δίκτυο αντλιών και σωληνώσεων.

Ένα μεγαλοπρεπές υδραγωγείο: αριθμοί και αρχιτεκτονική

Ο υδραγωγός του Louveciennes είναι ένα μεγαλόπρεπο έργο: μήκους 643 μέτρων, στηριζόμενος από 36 εντυπωσιακές αψίδες που συνεχίζουν να δεσπόζουν στο τοπίο της περιοχής. Το πλάτος του κυμαίνεται από 2 έως 4,4 μέτρα, ενώ η κατασκευή υψώνεται έως και 20 μέτρα, αποτελώντας ένα εντυπωσιακό δείγμα της υδραυλικής αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα.

Σε ένα από τα άκρα, βρισκόταν η Πύλη της Ανατολής, από όπου διοχετεύονταν το νερό από τον Σηκουάνα, ενώ στο άλλο άκρο ήταν η Πύλη του Τραγουδιστή, από όπου το νερό επέστρεφε σε δεξαμενές που τροφοδοτούσαν τους κήπους της βασιλικής κατοικίας. Ένα κεντρικό κανάλι, επενδυμένο με μόλυβδο και πλάτους ενός μέτρου με βάθος δύο, διευκόλυνε τη μεταφορά του νερού με τη βοήθεια της βαρύτητας σε όλο το μήκος της δομής.

Βασιλικοί κήποι από ξεχασμένο μέρος σε κληρονομιά

Ο υδραύλακας φέρεται να έχει αποσυρθεί από τη χρήση περίπου το 1866, αντικαταστάθηκε από πιο σύγχρονες υπόγειες σωληνώσεις. Από τότε, έχει κηρυχθεί Ιστορικό Μνημείο, αναγνωρίζεται για τον αδιάκοπο ρόλο του στη διαμόρφωση του γαλλικού τρόπου ζωής κατά τη διάρκεια του Λουδοβίκου XIV.

Από τους αιώνες, έχει γίνει ένα διακριτικό αλλά ουσιώδες σύμβολο της πολιτισμικής κληρονομιάς των Υβλίνων: σήμερα, μια βόλτα κατά μήκος των καμάρων του προσφέρει μια μαγευτική ματιά στην υδραυλική ιστορία της περιοχής, ενώ οι περιπατητές μπορούν να φανταστούν τα νερά που παλιά διοχετεύονταν έως τις βασιλικές πηγές.

Αυτή η σελίδα μπορεί να περιέχει στοιχεία με την υποστήριξη τεχνητής νοημοσύνης, περισσότερες πληροφορίες εδώ.