Στο Παρίσι, κάτω από το κτίριο της Ραδιοφωνίας, κρύβεται ένα καταφύγιο κατά των πυρηνικών επιθέσεων, ένα ιστορικό απομεινάρι από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.

Στα μόλο του Σηκουάν στη Лα Париζ, η «Maison de la Radio», γνωστή για τον κυκλικό της σχεδιασμό και τα στούντιό της, κρύβει στα υπόγειά της έναν αντιβαλλιστικό καταφύγιο που χτίστηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ένα αθέατο μνημείο των ανησυχιών ασφαλείας της εποχής.

Στην όχθη του Σηκουάνα, στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού, η Οικία της Ραδιοφωνίας ξεχωρίζει με το ασυνήθιστο κυκλικό της σχήμα. Αυτό το κτίριο που κατασκευάστηκε από το 1952 για να φιλοξενήσει τις υπηρεσίες της γαλλικής ραδιοφωνίας αποτελεί σήμερα σύμβολο της μέσο-ματικής και μουσικής κουλτούρας. Πολύ λίγοι όμως γνωρίζουν ότι κάτω από τα θεμέλιά του κρύβεται ένα πολύ πιο ασυνήθιστο στοιχείο: ένα αντι-ατομικό καταφύγιο, ένα απομεινάρι μιας εποχής που σημαδεύτηκε από την απειλή του πυρηνικού ολέθρου.

Ένα κτίριο σχεδιασμένο σε ένα περιβάλλον γεωπολιτικής έντασης

Το Maison de la Radio κατασκευάστηκε ανάμεσα στα χρόνια 1950 και 1963, κατόπιν εντολής του κράτους, με στόχο να συγκεντρώσει σε έναν χώρο τις εγκαταστάσεις και τις τεχνικές υπηρεσίες της δημόσιας ραδιοφωνίας. Ο αρχιτέκτονας Henry Bernard δημιούργησε ένα σύγχρονο και λειτουργικό κτίριο, που ανταποκρινόταν στις ανάγκες συγκέντρωσης των μέσων ενημέρωσης κατά την εποχή των Ογδοηκονταετών Λαμπρών.

Ωστόσο, αυτή η περίοδος συνέπιπτε και με την ψυχροπολεμική περίοδο, μια εποχή κατά την οποία η απειλή ενός πυρηνικού πολέμου αντιμετωπιζόταν με σοβαρότητα από τα κράτη. Στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες χώρες, τα λεγόμενα «ευαίσθητα» κτίρια συχνά ήταν εξοπλισμένα με καταφύγια σχεδιασμένα να προστατεύουν το προσωπικό τους σε περίπτωση επίθεσης.

Στην Οικία της Ραδιοφωνίας, κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής είχαν φτιαχτεί αρκετές καταφύγια κατά του ατομικού πολέμου στους υπόγειους χώρους. Αυτά τα επιφανή, κατασκευασμένα από ενισχυμένο σκυρόδεμα, προορίζονταν να αντέξουν μια έμμεση πυρηνική έκρηξη και τις επιπτώσεις της ραδιενεργής πτώσης. Δεν είχαν σχεδιαστεί για να φιλοξενήσουν πολλούς πολίτες, αλλά για να διασφαλίσουν τη συνέχεια κρίσιμων υπηρεσιών, όπως η εθνική ραδιοφωνία.

Τέτοιου είδους εξοπλισμός δεν ήταν σπάνιος σε δημόσια κτίρια που χτίστηκαν τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Εντάσσονταν σε μια πολιτική πολιτικής άμυνας, με στόχο την διατήρηση σε λειτουργία των βασικών υποδομών ακόμα και σε περιόδους σύρραξης.

Ένα διακριτικό πολιτιστικό κληροδότημα που σπανίως εμφανίζεται στο κοινό

Τα αντιατομικά καταφύγια της Maison de la Radio δεν είναι ανοικτά για το κοινό. Δεν περιλαμβάνονται στα προγράμματα των καθοδηγούμενων ξεναγήσεων που διοργανώνονται, οι οποίες εστιάζουν στους σταθμούς, τους τεχνικούς χώρους και την ορατή αρχιτεκτονική. Ωστόσο, η ύπαρξή τους έχει επιβεβαιωθεί από διάφορες πηγές που αναφέρονται στις πολιτικές προστασίας που ίσχυαν κατά την κατασκευή του κτιρίου.

Η ύπαρξη ενός καταφύγιου σε αυτό το κτήριο θυμίζει τις ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια που είχαν διαμορφωθεί από τις γεωπολιτικές εξελίξεις της εποχής. Συνδέει το Μέγαρο της Ραδιοφωνίας με μια ευρύτερη ιστορία, αυτή των γαλλικών υποδομών που σχεδιάστηκαν ώστε να αντέξουν σε πιθανό πυρηνικό κίνδυνο — ακόμη κι αν αυτός ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.

Αυτή η σελίδα μπορεί να περιέχει στοιχεία με την υποστήριξη τεχνητής νοημοσύνης, περισσότερες πληροφορίες εδώ.