HetIle de la Cité en het Ile Saint-Louis troont op de Seine in het hart van de hoofdstad, twee prachtige eilanden waar het goed leven is. Maar wist je dat er in de Middeleeuwen nog een eiland vlak naast lag, dat sindsdien aan de oever van de rivier ligt? Het heet Île Louviers, een stuk braakliggend terrein dat werd gebruikt voor begrazing voordat het in de 15e eeuw werd afgestaan aan Nicolas Louviers, provoost van de Parijse kooplieden, aan wie het zijn naam ontleent, ook wel bekend als Île aux Javiaux naar de "javeau", een berg zand en slib.
Het eiland was een oefenterrein voor kruisboogschutters en vervolgens een fort waar koning Hendrik II belegeringen en zeeslagen bijwoonde. In 1700 werd het eiland gekocht door de stad Parijs en verhuurd aan houthandelaren die er brandhout en andere spullen opsloegen . Hoewel het bebouwd kon worden, bleef het een utilitaire ruimte, een pakhuis in de open lucht. Pas in de XIXᵉ eeuw veranderde het lot. Tussen 1841 en 1847 besloten ingenieurs om de arm van de Seine, die het scheidde van de rechteroever, op te vullen. Île Louviers werd zo verbonden met het vasteland.
Tegenwoordig is het de esplanade die langs de huidige Boulevard Morland en de ingang van de Arsenaalhaven loopt. Als je langs het bassin loopt, kun je je moeilijk voorstellen dat je op een voormalig eiland in de Seine bent, zelfs als je het vanuit de lucht kunt zien. Toch herinnert dit verdwenen stuk land eraan dat Parijs lange tijd een verschuivend mozaïek van eilanden is geweest, gevormd door de vertakkingen van de Seine en stedelijke ontwikkeling.
Bovendien was het Île de la Cité zelf niet zo'n samenhangend geheel, maar omgeven door kleine, onstabiele eilandjes, waaronder het Îleaux Juifs in het westen, berucht om zijn openbare executies, met name die van Jacques de Molay, het Îleà la Gourdaine in het noorden, waar een molen stond die in 1607 werd samengevoegd tot het Place Dauphine onder het bewind van Henri IV, en heteilandje Passeur-aux-Vaches aan het stroomafwaartse uiteinde.
