Place Vendôme to jeden z najsłynniejszych i najbardziej luksusowych placów w Paryżu, i to od momentu jego wybudowania. To za namową Ludwika XIV Jules Hardouin Mansart, znany jako architekt zamku wersalskiego, zaprojektował w 1699 roku plany tego prostokątnego placu, typowego dla francuskiej klasycznej urbanistyki. Król Słońce chciał stworzyć miejsce, które uosabiałoby i honorowało monarchię i jego panowanie w samym sercu Paryża.
W jego centrum stanął imponujący posąg Ludwika XIV na koniu, wyrzeźbiony przez Girardona. Mansart zlecił następnie budowę budynków otaczających Place Vendôme według ścisłego planu, do którego właściciele budynków musieli się dostosować. Wydaje się, że miał rację, ponieważ większość fasad tych prywatnych rezydencji jest obecnie wpisana na listę zabytków.
Podczas rewolucji Place Vendôme został przemianowany na Place des Piques, a konny posąg Ludwika XIV został zniszczony i zastąpiony w 1810 roku Kolumną Vendôme, inspirowaną Kolumną Trajana w Rzymie. Wzniesiona przez Napoleona dla upamiętnienia bitwy pod Austerlitz, ta imponująca kolumna z posągiem Napoleona jako Cezara na szczycie, została zaprojektowana przez Antoine-Denis Chaudet. Została ona odlana z brązu pochodzącego z 1200 armat odebranych wrogowi!
W okresie monarchii lipcowej nowy posąg cesarza jako kaprala został stworzony przez Charlesa Émile'a Seurre'a. W 1863 r. Napoleon III zastąpił go kopią pierwszego posągu, wyrzeźbioną przez Auguste'a Dumonta. To właśnie ten posąg można podziwiać do dziś z widokiem na Place Vendôme. Statua ta widziała jednak burzliwe czasy.
Podczas Komuny Paryskiej w 1871 r. kolumna została zburzona przez komunistów, którzy postrzegali ją jako symbol barbarzyństwa i militaryzmu Napoleona, przy wiwatach paryżan. Jednym z odpowiedzialnych za to komunistów był anarchistyczny malarz Gustave Courbet, który został skazany na odrestaurowanie kolumny na własny koszt! Pomnik Dumonta powrócił na swoje miejsce w 1873 roku i pozostaje tam do dziś.
Od czasów Drugiego Cesarstwa Place Vendôme stał się miejscemparyskiego luksusu ielegancji, jako przedłużenie Rue de la Paix, która sama w sobie była bardzo luksusowa. Wielkie marki biżuterii, galanterii skórzanej i haute-couture zawładnęły tym obszarem i często mijamy okna z zegarkami z czterema zerami.
Hôtel de Bourvallais pod numerem 13 mieści obecnie Ministerstwo Sprawiedliwości. Pod numerem 15 znajduje się jeden z najpiękniejszych i najsłynniejszych pałaców stolicy: Ritz. A pod numerem 12, w HôtelBaudard de Saint-James, Chopin zmarł na gruźlicę w 1849 roku.
