Aglio e Olio, civarda küçük bir İtalyan külçesi

Mahallede küçük bir külçe olan Aglio e Olio restoran, terasın gölgesinde tadını çıkarabileceğiniz geleneksel İtalyan tarifleriyle keyifli olduğu kadar baştan çıkarıcıdır.

İtalyan mutfağının pek çok yönü vardır. Hızlı bir öğle yemeği için Roma veya Napoliten pizzası, daha estetik olanlar için taze makarna, vejetaryenler için patlıcan alla parmigiana, sokak yemekleri veya gurme mutfağı, her zevke ve her türlü zevke hitap eder.

Ancak Paris'te İtalyan restoranlarının menüleri bazen birbirinin yerine kullanılabiliyor. Bu nedenle, gerçek bir mücevher bulmak için alışılmışın dışına çıkmanız ve küçük mahalle adreslerinin kapısından dışarı adım atmanız gerekir. Bunu yaptığınızda, hoş bir sürprizle karşılaşacaksınız.

Thomas Chapelle 'in ilk restoranı Massale'nin yanı sıra 2019 yılında Saint-Maur/Saint-Ambroise 'da açtığı Roma tarzı kantin Aglio e Olio'da durum böyle. Pirouette ve Zébulon'da eğitim alan Chapelle, Aglio e Olio'da şefi olacak Andrea Maggi ile orada tanıştı.

Aslen Roma'ya sadece birkaç kilometre uzaklıktaki Velletri'den olan şef, Le Taillevent'te kaliteli Fransız mutfağı konusundaki becerilerini mükemmelleştirmeden önce Yannick Lahopgnou'nun himayesi altında Zébulon 'da da çalışmıştır. Aglio e Olio'da şef, Roma köklerine geri dönerek çocukluk anılarından ve annesinden miras kalan geleneksel yemeklerden oluşan kısa bir menü sunuyor.

Aglio e Olio, uygun fiyatlı menüleriyle bu yerel Roma mutfağını herkesin ulaşabileceği bir yere koyuyor: başlangıç/ana yemek veya ana yemek/tatlı 18 Avro, öğle yemeğinde başlangıç/ana yemek/tatlı 21 Avro - daha uygun fiyatlı olamazdı. Dahası, kalite tartışmasız birinci sınıftır ve restoran güzel havalarda bir kadeh Spritz (10 €) veya İtalyan şarabı eşliğinde uzanmak için ideal olan geniş ve gölgeli bir terasa sahiptir.

Yukarıda bahsi geçen annenin tavsiyelerine harfiyen uyularak tutkuyla pişirilenişkembe al la romana (muhteşem; 10 €); aioli sifonu ve sosun her son damlasıyla şeytani çıtır enginar alla romana (13 €); armut parçalarıyla tatlandırılmış baklalı cappellacci cacio e peppe (19 €); midye (17 €), limon ve domatesli calamarata... Cucina povera tüm ihtişamı, görünürdeki sadeliği ve gerçek lezzetiyle.

Ağırlığınca pecorino değerindeki bu öğle yemeğini tamamlamak için, kepçeyle servis edilen tiramisu çağrısına direniyoruz ve bunun yerine yaz öğleden sonrasını çok ağır hissetmeden atlatmak için mükemmel olan iki hafif tatlıya yöneliyoruz: Crème brûlée'ye benzer eriyen dokusuyla jelatinsiz yapılan ravent panna cotta (9 €) ve Lombardiya'dan gelen bir kurabiye olan kırık sbrisolona, taze çilek ve baş döndürücü maydanozlu dondurma içeren sütlü mus (9 €).

Peki ya Paris'teki diğer transalpin restoranlardan sıyrılmak için sadeliğe ve özgünlüğe geri dönmek zorunda kalsaydık? Yerel halk arasındaki (çok iyi) ününü kesinlikle hak eden bir restoran.

Bu test, profesyonel bir davet kapsamında gerçekleştirildi. Eğer deneyiminiz bizimkinden farklıysa, lütfen bunu yorumlarda belirtin.