In Parijs, onder het radiogebouw, bevindt zich een ondergrondse bunker uit de Koude Oorlog.

Aan de oevers van de Seine in Parijs verbergt het Maison de la Radio, bekend om zijn ronde vorm en radiostudio's, onder zijn gebouw een atoombunkerkeld, gebouwd tijdens de Koude Oorlog. Een stille getuige van de veiligheidszorgen uit die tijd.

Aan de oevers van de Seine, in het 16e arrondissement van Parijs, springt de Maison de la Radio in het oog door haar innoverende ronde vorm. Dit gebouw, voltooid in 1952 om de Franse radiodiensten te centraliseren, wordt tegenwoordig geassocieerd met de mediabranche en de muziekwereld. Maar onder de grond ligt een minder bekend stukje geschiedenis: een nucleair bunker, achtergebleven uit een tijd waarin de dreiging van de nucleaire oorlog nog heel dichtbij voelde.

Een gebouw ontstaan in een gespannen geopolitieke context

Het Maison de la Radio werd gebouwd tussen 1950 en 1963 op instructie van de overheid, met als doel de radio-antenne en technische diensten van de publieke omroep op één locatie te bundelen. De architect, Henry Bernard, ontwierp een modern en functioneel gebouw dat inspeelde op de behoefte aan centralisatie van de media tijdens de welvarende jaren van de Trente Glorieuses.

Maar deze periode markeerde ook de Koude Oorlog, een tijd waarin de dreiging van een nucleaire oorlog serieus werd genomen door de staten. In Nederland, net als in andere landen, werden zogenaamde « kritieke » gebouwen soms uitgerust met schuilkelders die bedoeld waren om het personeel te beschermen bij een aanval.

In Het Radiogebouw werden tijdens die periode diverse bunkercomplexen aangelegd in de ondergrondse identiteiten. Deze betonnen structuren waren bedoeld om een indirecte nucleaire explosie en de bijbehorende radioactieve neerslag te weerstaan. Ze waren niet ontworpen voor het aantal burgers, maar om de continuïteit van een strategische dienst te garanderen: de nationale radio-uitzending.

Dit soort uitrusting kwam vaak voor in openbare gebouwen uit de jaren 1950 en 1960. Het maakte deel uit van een civil defence-beleid dat gericht was op het in stand houden van essentiële infrastructuur, zelfs in tijden van conflict.

Een bescheiden erfgoed dat zelden aan het publiek wordt getoond

De nucleaire schuilkelders in het Huis van de Radio zijn niet toegankelijk voor bezoekers. Ze maken geen deel uit van de rondleidingen die het publiek kunnen volgen, die zich vooral richten op de studio’s, technische ruimtes en de architectuur die zichtbaar is. Toch wordt hun bestaan bevestigd door diverse bronnen die verwijzen naar de beveiligingsmaatregelen die toen van kracht waren tijdens de bouw van het gebouw.

De aanwezigheid van een bunker in dit gebouw herinnert aan de nationale veiligheidszorgen die verbonden waren met de geopolitieke situatie van die tijd. Het plaatst het Maison de la Radio binnen een bredere geschiedenis, die van de Franse infrastructuren die ontworpen werden om een nucleair risico te weerstaan — ook al heeft dat risico zich nooit materialiseerd.

Deze pagina kan elementen bevatten die met AI zijn ondersteund, meer informatie hier.