" La vie en rose ", "La foule ", "Non, je ne regrette rien ", "Padam, Padam ", "Milord ", "Hymne à L'Amour ", "Mon dieu ", "L'homme à la moto ", "Mon manège à moi "? Trudno jest wymienić wszystkie piosenkiÉdith Piaf, które odcisnęły swoje piętno na dziedzictwie francuskiej chanson. 60 lat po jej śmierci piosenki te wciąż rozbrzmiewają w głowach wielu osób. W tym roku przypada 60. rocz nica śmierci tej wielkiej artystki. Édith Piaf zmarła 10 października 1963 roku w wieku zaledwie 47 lat. Z okazji tej rocznicy zapraszamy na spacer śladami piosenkarki, który poprowadzi nas przez Paryż ze wschodu na zachód.
Wszystko zaczyna się przy 72 rue de Belleville, w 20. dzielnicy. To właśnie w tej legendarnej dzielnicy stolicy urodziła się Édith Piaf, której prawdziwe nazwisko brzmiało Édith Giovanna Gassion. Tablica pod tym właśnie adresem upamiętnia narodziny artystki. Czytamy na niej: "Na schodach tego domu, 19 grudnia 1915 r., Édith Piaf urodziła się w najbardziej nędznych okolicznościach, a jej głos później wstrząsnął światem ".
Sztuka uliczna z udziałem artystki otacza również niebieskie drzwi budynku. Znajdują się tam dwa szablony i "La Môme Street Music Box " autorstwa The Atomik Nation, różowa pozytywka zamontowana na drewnianym rezonatorze. Jest to różowa pozytywka zamontowana na drewnianym rezonatorze, którą będzie można znaleźć w innych lokalizacjach we wschodnim Paryżu, zawsze we współpracy z artystą.
Tak więc to tutaj, przed tym budynkiem w 20. dzielnicy, rozpoczyna się nasza wizyta. Jednak Édith Piaf urodziła się w Hôpital Tenon, niedaleko stąd, a dokładnie na rue de la Chine.
Opuszczamy rue de Belleville i idziemy wzdłuż Boulevard de Belleville do stacji metra Ménilmontant. Rzut kamieniem dalej, przy rue Crespin du Gast nr 5, znajduje się słynne Musée Édith Piaf. To prywatne muzeum, otwarte w 1968 roku przez stowarzyszenie "Les Amis d'Édith Piaf " i dostępne tylko po wcześniejszym umówieniu, mieści się w mieszkaniu zajmowanym przez Édith Piaf w 1933 roku. Tutaj fani mogą odkrywać artystkę w całkowitej prywatności. W dwóch pokojach wystawionych jest wiele przedmiotów i pamiątek, w tym jedna z jej słynnych czarnych sukienek scenicznych, para rękawic bokserskich należących do Marcela Cerdana, buty w rozmiarze 34 i zdjęcia piosenkarki.
Opuszczamy 11. dzielnicę, aby powrócić do 20., na Place Édith Piaf. To tutaj wzniesiono pomnik legendarnej piosenkarki. Oficjalnie zainaugurowany 11 października 2003 r. (w tym samym czasie co plac), z okazji 40. rocznicy śmierci artystki, ten posąg z brązu został stworzony przez rzeźbiarkę Lisbeth Delisle. Artystka stworzyła bardzo ekspresyjne dzieło: ramiona wzniesione do nieba, głowa odchylona do tyłu i otwarte usta. Rzut kamieniem od placu znajduje się bar Édith Piaf, dla zagorzałych fanów.
Następnym przystankiem jest legendarny cmentarz Père-Lachaise. To tutaj artystka jest pochowana, w kwaterze 97 cmentarza. Regularnie dekorowany kwiatami przez fanów z całego świata, grób zawiera również szczątki Louisa Alphonse'a Gassiona, ojca Édith Piaf, oraz Théophánisa Lamboukasa, znanego jako Théo Sarapo, drugiego męża piosenkarki.
Wycieczka śladami Édith Piaf jest kontynuowana w zachodniej części Paryża, na rogu rue Troyon i rue Mac-Mahon (17. dzielnica). Śpiewając na ulicy, Édith Pia f została zauważona w październiku 1935 r. przez Louisa Leplée, który prowadził kabaret Gerny's na rue Pierre-Charron (8e). Piosenkarka, której nadał przydomek "la Môme Piaf ", zadebiutowała na scenie. Sukces nie trwał długo. Dwa lata później stanęła na scenie w sali muzycznej ABC (2nd arrondissement). Następnie przyszła kolej na legendarne miejsca stolicy, takie jak Pleyel (8.),Olympia (9.) i Bobino (14.), aby powitać artystkę.
Po zamieszkaniu przez pewien czas w prywatnej rezydencji przy rue Leconte-de-Lisle 7, w 16. dzielnicy, gdzie piosenkarka i bokser Marcel Cerdan spotykali się dyskretnie, Édith Piaf zakończyła życie przy boulevard Lannes 67, również w 16. dzielnicy. Dla przypomnienia, piosenkarka zmarła w willi w Grasse (Lazurowe Wybrzeże). Ale jej mąż Théo Sarapo postanowił potajemnie sprowadzić jej ciało z powrotem do domu pary w 16. dzielnicy Paryża.
