Nie można odwiedzić Paryża bez wizyty wHôtel de Ville, w samym sercu stolicy. Jeśli nie udało Ci się zarezerwować wycieczki grupowej z dwumiesięcznym wyprzedzeniem (!) lub jeśli było zbyt dużo czekania podczas Journées du Patrimoine, zawsze możesz przespacerować się po dużym Place de l'Hôtel de Ville, podziwiając największy budynek miejski w Europie. Ale jak dobrze znasz jego historię?
Pierwszy paryski ratusz, zwany wówczas Maison aux Piliers, został zbudowany w 1357 roku i od tego czasu znajdowały się w nim paryskie instytucje miej skie. Jednak w XVI wieku Maison aux Piliers popadł w ruinę. Na rozkaz króla Franciszka I został on zastąpiony pałacem w stylu renesansowym, zbudowanym w latach 1533-1628 według projektów włoskiego architekta Boccadora. W latach 1837-1848 Hôtel de Ville został odnowiony, a przede wszystkim powiększony przez Godde'a i Lesueura. Za dekoracje odpowiedzialni byli wielcy artyści tamtych czasów, tacy jak Delacroix i Ingres!
A jednakHôtel de Ville, który znamy dzisiaj, to absolutnie nie ten, ale budynek zbudowany w latach 1874-1882. Co wydarzyło się w międzyczasie? Oczywiście Komuna Paryska! 24 maja 1871 rokuHôtel de Ville został zaatakowany przez komunistów, proklamowano Komunę Paryską, a grupa komunistów podpaliła pałac. Archiwa i zbiory zostały zredukowane do popiołu.
Nowy Hôtel de Ville został odbudowany zaledwie trzy lata później, w oparciu o plany starego budynku, ale powiększony i podwyższony. Architekci Théodore Ballu i Deperthes byli odpowiedzialni za szybką budowę tak majestatycznego budynku. Na fasadzie znajdują się posągi wielkich postaci z historii Francji (naukowców, polityków, przemysłowców) i artystów, takich jak Voltaire, Molière, La Bruyère, Perrault, Delacroix, de Musset, La Rochefoucault i Boileau.
Znany jako Place de Grève, a następnie Place de la Maison Commune podczas rewolucji, plac przed Hôtel de Ville został przemianowany na Place de l'Hôtel de Ville w 1803 roku. W 2013 roku do nazwy "Place de l'Hôtel de Ville" dodano słowa "Esplanade de la Libération", aby oddać hołd bojownikom ruchu oporu, Wolnym Francuzom, aliantom i wszystkim powstańcom, którzy wyzwolili Paryż w nocy z 24 na 25 sierpnia 1944 roku.
