Στην οικογένεια των υλικών και των μορίων(Aldehyde, Geosmine, Granite...), ζητάμε τον πηλό, και καλά κάνει, γιατί έτσι ονομάζεται το νέο τραπέζι που διευθύνει ο Romain Lamon, πρώην σεφ/ιδιοκτήτης του Polissons, ο οποίος επιστρέφει με το Argile, στην rue de Milan.
Ενώ το πρώτο του εστιατόριο διέπνεε ένα μπιστρονομικό πνεύμα , υποστηριζόμενο από τις εξαιρετικά τεχνικές δεξιότητες που κληρονόμησε από τη θητεία του στο Bristol (υπό τον Eric Fréchon) και στο Ritz (περίοδος Arnaud Faye και Michel Roth), το νέο του εστιατόριο επικεντρώνεται περισσότερο στη νηφαλιότητα των πρώτων υλών, χωρίς να ξεχνά τα προηγούμενα επιτεύγματά του.
Το περιβάλλον είναι καθαρό και φωτεινό, με άψογους τοίχους, φωτιστικά από τερακότα, γυαλισμένο μπετόν και έναν πάγκο που βλέπει στην κουζίνα. Και το φαγητό, επίσης, είναι απλό και ξεκάθαρο, αποτίοντας φόρο τιμής στα υλικά που χρησιμοποιούνται. Η κουζίνα του σεφ Romain Lamon είναι "αυθεντική και αποφασιστικά απλή" και για να το πετύχει αυτό συνεργάζεται με αξιόπιστους παραγωγούς, ανάλογα με την εποχή.
Και τέλος, οι τιμές, με τα μεσημεριανά μενού "back to market" να προσφέρουν ασυναγώνιστη σχέση ποιότητας-τιμής: 22 ευρώ για ένα ορεκτικό/κύριο πιάτο ή κύριο πιάτο/ντεσπεράτο- 26 ευρώ για ένα πλήρες μεσημεριανό μενού. Το βράδυ, τα πιάτα à la carte που μπορείτε να μοιραστείτε κυμαίνονται από €9 έως €16. Είναι απλό, το Argile τα έχει όλα: η εξυπηρέτηση είναι χαρούμενη, τα πιάτα σερβίρονται γενναιόδωρα και, πάνω απ' όλα, το μεσημεριανό μενού δεν ωχριά μπροστά στο βραδινό.
Κατά την επίσκεψή μας, μας σερβίρισαν αυγά μιμόζα με τριμμένη bottarga, μια απίστευτη σούπα σέλινου σε στυλ Dubarry με τραγανά κομμάτια χοιρινού κόλουρου και εξίσου τραγανά χρυσά κρουτόν. Στη συνέχεια ήρθε ένα ψητό ζαμπόν με πουρέ πατάτας, ακολουθούμενο από ένα άπαχο ψητό με κονφί γλυκοπατάτας, πριν τελειώσουμε με ένα ρυζόγαλο με παγωτό αλμυρίκι - που του έλειπε λίγο η παρουσία - και ένα μιλφέιγ με πραλίνα φιστικιού και παγωτό άνθη πορτοκαλιού.
Είναι παραπλανητικά απλό αλλά πολύ καλό, και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από μέρη που προσφέρουν το ίδιο πράγμα με τα διπλάσια χρήματα για μεσημεριανό γεύμα. Το μόνο πράγμα που μπορεί να ενοχλήσει κάποιους είναι η ιδιαίτερα θορυβώδης ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια του γεύματος - δεν είναι απαραίτητα το κατάλληλο μέρος για να πάρετε ένα ραντεβού αν περιμένετε να ακούσετε τι ψιθυρίζει.
Το βράδυ, το μενού επεκτείνεται - αυτή τη στιγμή, το μενού περιλαμβάνει τατάκι πάπιας, κόκκινα παντζάρια και σταφύλια Μοσχάτου, ραβιόλια με μύδια marinière και λιωμένα πράσα, σελινόριζα στο πνεύμα του Wellington, φτερούγες φτερούγας από φτερούγα της Γκρενόμπλ σε στυλ meunière ή ολόκληρο περιστέρι μαγειρεμένο σε κρούστα από πηλό.
Μπορείτε επίσης να επιλέξετε το μενού γευσιγνωσίας (€65 σε 5 πιάτα), με το carte blanche να αφήνεται στον σεφ - και δεδομένου του τι καταφέρνει να σκαρφιστεί κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού coup de feu, θα σας συμβουλεύαμε να τον εμπιστευτείτε.
Για να τα ολοκληρώσει όλα αυτά, η Emma (La Liquiderie, Le Goncourt) έχει επιλέξει μια επιλογή από φυσικά, ζωντανά skittles.
Αυτή η δοκιμή διεξήχθη στο πλαίσιο επαγγελματικής πρόσκλησης. Εάν η εμπειρία σας διαφέρει από τη δική μας, ενημερώστε μας.
