Ταξιδέψτε πίσω στο χρόνο στο Le Beaucé, ένα γοητευτικό μπιστρό στην Rue Richer, μια λεωφόρο που είναι πλούσια σε καλές διευθύνσεις (όπως εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ). Χωρίς να ισχυρίζεστε ότι"c'était mieux avant" (ήταν καλύτερα πριν), αυτή η διεύθυνση, που μοιάζει με παριζιάνικο troquet του παρελθόντος, είναι το μέρος που πρέπει να επισκεφτείτε για τους λάτρεις της απλής αλλά καλά εκτελεσμένης γαλλικής κουζίνας.
Στην κουζίνα, ο σεφ Marius Benard, που εντοπίστηκε πίσω από την κουζίνα του Quedubon μαζί με τον πατέρα του, άνοιξε το εστιατόριο το 2020, περιτριγυρισμένος από μια πολύ φιλική ομάδα - συμπεριλαμβανομένου ενός δεύτερου Marius, αυτού στην τραπεζαρία, ο οποίος είναι έτοιμος να μοιραστεί τις καλές συμβουλές του, ιδίως όταν πρόκειται για την υγρή πλευρά του εστιατορίου.
Η διακόσμηση του Le Beaucé - καρέκλες Thonet και ένας γυαλιστερός πάγκος από ψευδάργυρο - θυμίζει παραδοσιακό μπιστρό, με μια ατμόσφαιρα που ζεσταίνεται καθώς κατεβαίνουν τα ποτήρια και ένα γαλλο-γαλλικό μενού που μπορεί να βρεθεί ακριβώς πάνω στην πλάκα. Λέγεται ότι ο σεφ θέλει να μαγειρεύει ό,τι του αρέσει να τρώει, οπότε είναι φυσικό αυτός ο λάτρης του καλού φαγητού, που στα νιάτα του έπεσε στη μαγεία των εντέρων, να δοκιμάζει σπεσιαλιτέ που είναι λίγο παραμελημένες, μερικές φορές μη αγαπημένες (μοσχαρίσια μυαλά ποσέ σε βούτυρο λεμονιού, πατσάς), παράλληλα με πιο mainstream πιάτα όπως τα αυγά μαγιονέζα.
Ωστόσο, το εστιατόριο δεν περιορίζεται στο φολκλόρ του μπιστρό και είναι ανοιχτό ακόμη και σε πιο μπιστρονομικά πιάτα (καρπάτσιο από μπαρμπούνι και σάλτσα σόγιας, €14). Το μοναδικό του πιστεύω είναι να μεταχειρίζεται τα καλύτερα προϊόντα, που προμηθεύεται επιδέξια την εποχή τους από περίπου είκοσι επιλεγμένους παραγωγούς και τεχνίτες της Γαλλίας. Αναλυτικά, αλλά χωρίς να υπεισέλθω σε πολλές λεπτομέρειες, το κρέας προέρχεται από την οικογένεια Meignan, τα βιολογικά φρούτα και λαχανικά από το carreau des producteurs στο Rungis, τα πουλερικά από τον Courtin Hervouet και τα εντόσθια από το Sud-Ouest Abats.
Η ίδια ειλικρίνεια συναντάται και στο ποτήρι, που επιλέγεται (ή μάλλον συνιστάται) ανάμεσα σε 150 αναφορές, όλες επιμελώς χαραγμένες στους τοίχους του καταστήματος. Χωρίς καμία απολύτως προσποίηση, η παραδοσιακή κουζίνα του Marius Benard είναι ακόμα καλύτερη για την ειλικρίνειά της.
Κατά την επίσκεψή μας (το μενού είναι σύντομο και όταν "δεν έχει μείνει τίποτα, δεν έχει μείνει τίποτα"): σπιτική χωριάτικη τερίνα (€9), εσκαργκότ en persillade, pavé de thon de ligne mi-cuit και beurre blanc (€29), που ξεπλένονται με μερικά καλά κελιά - το εκλεκτό κρασί Folle Blanche του Stéphane Orieux. Απλό αλλά όχι απλοϊκό, και φυσικά καλό.
Για μεσημεριανό γεύμα, υπολογίστε ότι θα πληρώσετε 22 ευρώ για ένα ορεκτικό/κύριο πιάτο ή κύριο πιάτο/ντεσπέτο και 25 ευρώ για το πλήρες μενού. Ιδανικό για να φάτε καλά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Αυτή η δοκιμή διεξήχθη στο πλαίσιο επαγγελματικής πρόσκλησης. Εάν η εμπειρία σας διαφέρει από τη δική μας, ενημερώστε μας.
